Mevrouw Brown, Red Rock en Rover

Mevrouw Brown, Red Rock en Rover

Is het waar dat alle subjectieve associaties ook objectief zijn? Met andere woorden, als jij je psychologie van jezelf toepast, zul je praten over jezelf in associatie met jezelf. Als je het naar buiten jezelf projecteert, zul je praten over je objectieve associatie, hetzij tussen twee objecten, of tussen jezelf en het andere object. Dus dat is de manier waarop jij denkt, nietwaar? Waarom? Dat is de manier waarop wat jij vormt als een menselijke denkgeest denkt. Het is een zelf-conceptuele associatie.

Ik wil dat jullie deze discussie met mij aangaan, diegenen van jullie die dit proces ondergaan, want als het ons wordt toegestaan uit de religieuze en filosofische connotaties te komen van de noodzaak voor een definitie van het proces dat jij nu in je denkgeest ondergaat, kan onze voortgang naar de realisatie van singuliere denkgeest inderdaad heel erg snel zijn. En even vanzelfsprekend zal die moeten omvatten de bezwaren die je hebt gebruikt om een correspondentie met jezelf te formuleren in de beperking van je geestesassociatie. Ik ga heel even de Cursus in Wonderen gebruiken, omdat we hier een paar hele fundamentele associaties nodig hebben. Dit is mijn verklaring aan jou: In de eerste plaats dat het universum denkgeest is en dat het singuliere denkgeest is die zich eeuwig voor altijd uitbreidt. Ten tweede, de definitie van jou als een mens: Jij bent een objectieve perceptuele associatie van zelf-identiteit besloten binnen een tijdelijk referentiekader. Is dat oké?

Laten we een paar hele eenvoudige zinnen proberen die hiermee corresponderen: De werkelijkheid is een enkele, hele denkgeest. Het hele universum is gebaseerd op ideeën. Alle ideeën zijn vervat binnen de menselijke denkgeest. Aangezien jij een menselijke denkgeest bent, zijn allen ideeën van iedere aard, hetzij in correspondentie of het loslaten van correspondentie, hetzij in opeenvolgende correlaties van associaties besloten in jouw menselijke denkgeest. Voor sommigen van jullie kan dat heel aardig beginnen te zijn als je geen aanstoot neemt aan het eenvoudige idee dat je denkgeest bent. Jij bent die denkgeest.

Hier is de moeilijkheid. Zodra ik je objectieve associaties geef in correspondentie met jezelf, begin je die te formuleren in een vorm van beklemming van je noodzaak voor een definitie van jouw eigen oorzaak en gevolg relatie. Ik weet dat je dat doet. Ik weet dat het onmogelijk is dat je dat niet doet, want fundamenteel gezien is de conceptuele of objectieve werkelijkheid conclusionair (gericht op een conclusie). Luister. Het is voor jou onmogelijk niet tot conclusies te komen in de correspondentie met jezelf. Het heeft letterlijk niets te maken met of die conclusies waar zijn of niet; het is een proces dat inherent is aan een objectieve associatie. Ik kan dat niet van je afnemen. Dat is wat jij bent. Ik probeer niet je daarvan af te halen. Wat ik probeer te doen is je te laten zien dat elke lineaire correspondentie van jouw associaties met je eigen gedachtevormen altijd voorbij en verdwenen zal zijn. En als zij voorbij en verdwenen zijn, zal die correspondentie altijd beperkt zijn tot het aspect van jouw definitie van jezelf. Dat kan letterlijk niet anders. Is dat niet zo? Je mag dan op ze vertrouwen om je werkelijkheid te formuleren, hetgeen is wat de menselijke conditie doet. Het vertrouwt dan op die vormen van gedachte. Hij vindt een correspondentie in die gedachtevorm die hem letterlijk een bestaande tijdelijke associatie met zichzelf geeft. Hij gaat dan voorbij en hij verzamelt die momenten van bestaansvorm en leeft binnen de associatie van de beperking tussen zijn eigen oorzaak en gevolg relatie. Dat is het feit van de zaak.

Hier is het geheim ervan: Scheppende denkgeest is een eeuwige uitbreiding, niet in welke projectie noch in enige objectieve correspondentie dan ook. Aangezien jij duidelijk in een objectieve correspondentie bent met je gedachten, onderwijzen we je niet-conclusionair denken (denken zonder tot een conclusie te komen). Dat is het hele onderwijs. Dit is wat het Werkboek doet. Wat het letterlijk tegen je zegt is:

De wereld heeft niets met de werkelijkheid te maken. Ze is je eigen makelij, en bestaat niet (les 14)

Dat is een conceptuele gedachte waarop je kunt vertrouwen! Als je enig vertrouwen gaat hebben op conceptueel denken, vertrouw dan op die gedachte. God is de Denkgeest waarmee ik denk  (les 45) is een andere, omdat zij geen elementen bevatten van de vergelijking van je associatie met jezelf.

Er is geen enkele manier waarop ik de wijze kan afbreken waarop jij in jouw eigen denkgeest correspondeert met je zelf-identiteit, behalve je te vertellen dat die altijd voorbij en verdwenen is. Niet alleen is hij altijd voorbij en verdwenen, maar hij zal beperkt zijn door de factoren waarmee jij correspondeert in je eigen herinneringsassociatie van wat je bent. Is dat zo? Ik ga je dit voorlezen; dit zijn belangrijke dingen. Wat hebben we gezegd? We zeiden dat jij een idee bent. God is een idee. God heeft een idee van jou dat zich voor eeuwig uitbreidt. We hebben gezegd dat jouw conceptuele associaties, hoewel niet werkelijk, kunnen worden binnengebracht, door de macht van jouw denkgeest, in de realisatie van enkelvoudige heelheid, want er niets wat het tegenhoudt om dat te doen. Met andere woorden, wij maken ons geen zorgen over waar jij over denkt, maar alleen dat jij denkt. Herinner je je dat? Herinner je je dat oude gezegde: “Voordat je de zaak verpest, denk” – T-H-I-M-K!

Jullie hebben manieren geleerd om je eigen conceptuele waardesysteem te formuleren dat de methoden overstijgt waarlangs je eerst tot conclusies kwam. Hoe meer je in staat bent je denkgeest te open voor een niet-definitieve, niet-beperkende identiteit, des te breder zal je reikwijdte worden van het proces van jouw denken, heel eenvoudig omdat jouw denkgeest, denkgeest, een denkende factor is. Het hele universum is trouwens vervat in jouw eigen denkgeest. Feit is dat jij er toch maar 6% van gebruikt. Nu, wat is al dat andere dan in je denkgeest? Zou het kunnen dat iets ervan meer lucide is wat ik ontken? Zou het kunnen dat er een factor van kwantumrelevantie is die zal overwinnen als ik heel even de noodzaak van mijn identiteit loslaat? Ik onderwijs jullie kwantumdenken – het oplossen van de relatie die je eerst hield in de slavernij van opeenvolgende vorm. Is dat oké? Je geniet daarvan! Het plezier dat je eraan beleeft is door niet te proberen het te begrijpen. Heel eenvoudig omdat wat ik jou aanbied constant verkeerd door je begrepen zou worden, eenvoudig omdat alle conceptuele relatie fundamenteel een misverstand is. Het is een misverstand van wat jij werkelijk bent. Wij willen dat jij jezelf in de totaliteit verkeerd begrijpt – eenvoudig door niet te proberen de correlatie te begrijpen.

Wat moeilijk voor jou te zien is, is dat op het moment dat je het niet begrijpt alle andere relevante procedures van jouw perceptuele denkgeest onmiddellijk naar jouw nieuwe werkelijkheid zullen synapsen. Het lijkt alsof je hen in je eigen denkgeest moet aanroepen. De waarheid is precies het tegendeel. Door ze niet aan te roepen, heb je alle gedachten tot je beschikking die eerst verwierp, of zeker stelde dat waar zijn en vervolgens stopte in zakken van geheugen die je automatisch en gelijktijdig zullen bijstaan in deze nieuwe definitie van je eigen identiteit. Zie je dat?

Nu, zodra je denkgeest dat begint te doen, ben je opgetogen over het voortdurende vooruitzicht – dat is geen slecht woord – van openbarend denken, eenvoudig omdat je jezelf niet in je eigen gedachten omsluit. Het weerhoudt je er niet van jezelf in je eigen gedachten te omsluiten, maar de oefening is er duidelijk een van bevrijding van de associaties vervat in je eigen denkgeest. Het maakt niet uit hoe je het doet. Je zult beginnen te denken op hele slinkse manieren. Je zult ontdekken dat je denkgeest short-cuts zal nemen. Er wordt niet van je gevraagd een proces te hebben om tot een bepaalde conclusie te komen op basis van al het bewijs dat je hebt. Uiteindelijk voel je de frustratie van het tot een conclusie komen en dat die toch altijd al verdwenen is. Elke conclusie waartoe je op die manier komt is een hele langzame manier van denken. De hersenen van het lichaam denken op een hele langzame manier. Alle scheppende denkgeest denkt in kwantum. Die snijdt letterlijk dwars door de circuits die gemeten worden met de lichtsnelheid en correspondeert met de singuliere werkelijkheid. Het wordt een proces – dat is wat jullie nu voelen.

Dus de dood is een idee. Laten we het proberen: De dood is een idee in jouw denkgeest. Jij hebt een idee van de dood. Als je van gedachten verandert, zou je niet kunnen sterven. Je kunt dan geen enkele correspondentie van de dood in je associatie vinden. Het wordt gewoon onnozel voor je. Zelfdoding is bijna in alle staten een misdaad. Ik zie in Texas, waar zij steeds vaker de doodstraf (mensen ter dood brengen) beoefenen, dat een wetgever twee dagen geleden zei: “Ik wil van zelfdoding een halsmisdaad maken.” Ongelofelijk idee! Dat is geestig! Iedereen die zelfdoding probeert verdient het te sterven, bij voorkeur door dodelijke injectie!!! Dus, wat je ook de hele dag door doet, wanneer je plotseling moet lachen weet je vaak niet eens wat de grap is. Wat er is gebeurt is dat je de verdediging van jezelf hebt losgelaten, en niets geeft meer vreugde en is geestiger dan de ontdekking van nueva – een nieuwe manier van denken.

Aangezien jouw denkgeest eigenlijk God denkende is, is het dichtst dat je komen kunt bij eeuwige, scheppende gelukzaligheid de voortdurende transformatie van je conceptuele denkgeest. Dat is het feit van de zaak. Het feit is dat het zich in jouw denkgeest bevindt en dat jij het doet. Het feit is dat onze denkgeesten enkelvoudig zijn en dat al onze concepten vervat zijn binnen deze associatie. Ik laat jou zien hoe je, via dit proces, kunt genieten van wat je ‘kwantum’ noemt, of scheppende associatie.

We zijn niet bezorgd over jouw concepten; we begrijpen dat je een conceptuele associatie bent. Het heeft geen zin jou te vertellen dat je een illusie bent of “dat dit het domein van het ego is.” Wat kan mij dat schelen? Jij bent de noodzaak om te kijken naar het feit dat het menselijk bewustzijn een vermogen is van zijn eigen identiteit in associatie met zichzelf. Cogito ergo sum – ik denk, dus ben ik. Mij is wel een zorg wat jouw “dus” is. Ik ben mij heel wel bewust dat jij “dus” bent. Het enige wat je moet doen is al je “dussen” in te sluiten en dan zullen je “denken” en “zijn” hetzelfde worden, omdat zij hetzelfde zijn. Maar het proces van het gebeuren daarvan is wat wonderen zijn – zij transporteren eenvoudig over de noodzaak van de verdediging van de associatie. Zie je? Jezus gebruikt de term “vloeien over.” Zij hoeven geen slinkse routes te nemen die jij in jouw eigen denkgeest hebt geconstrueerd om tot conclusies te komen over objectieve associaties. Heb je dat?

We zullen hier van twee plaatsen voorlezen. Dit is nogal aardig; het is er een die we de hele tijd lezen, maar je zult er misschien op een beetje een ander manier naar kunnen kijken.

Het zelfconcept is altijd de voornaamste preoccupatie, ingegeven door de historische referenties, van de wereld geweest, in de correspondentie met haar relatie voor dit moment in de tijd!

Dat staat er niet!

En iedereen gelooft dat hij het antwoord moet vinden op het raadsel dat hijzelf is.

Daar gaan we: het raadsel het niet te weten.

Verlossing kan worden gezien als niets meer dan de uitweg uit concepten.

Letterlijk! Maar je kunt duidelijk niet aan de concepten ontsnappen door ze van jouw eigen denkgeest af te trekken. Dat zou eenvoudig te laat zijn, eenvoudig omdat er niets buiten jouw denkgeest is als een idee zijn bron niet verlaat. Dit doet zich voor in het onderwijs van de vergelijkingen van wat jij noemt ‘projectie met uitbreiding van jouw denkgeest.’

Verlossing kan worden gezien als niets meer dan de uitweg uit jouw conceptuele zelf. Ze houdt zich niet bezig met de inhoud van de denkgeest, maar met de eenvoudige vaststelling dat jij denkt.

En omdat jij denkt is het andere element waar wij over spreken dat de perceptuele denkgeest een besluitvormingsmechanisme bezit dat er eigen aan is.

Ik onderwijs je niet niet te beslissen; ik onderwijs je de beslissing genomen te laten worden, niet gebaseerd op jouw referentie met jezelf. Op geen enkele manier probeer ik je ergens heen te laten gaan waar je niet-denken kunt beoefenen. Ik onderwijs je je denkende associatie te transformeren tot bredere zelf-associaties. Dat is wat hier wordt gezegd.

Zoek je Zelf niet in de vormrelaties van jezelf.

Er is geen concept mogelijk dat kan staan voor wat jij werkelijk bent.

Want jij bent hele denkgeest, God scheppend. Dat wil niet zeggen dat je geen voldoening kunt ontlenen aan je eerdere gedachtevorm associaties, aangezien zij specifiek zijn ontworpen om je identiteit binnen je eigen denkgeest te bevestigen. Is dat niet zo? En je zult hen aanwenden in een definitie van jezelf, want dat is wat je bent. Ik zeg je dat een definitie van jezelf onmogelijk de enkelvoudige realisatie overleven kan dat jij een enkele hele universele denkgeest bent. Gelukkig is de werkelijk geen kwestie van overleven. Het heeft niets te maken met het overleven van je oude gedachtevormen. Waar zou het overleven van je gedachtevormen anders in kunnen uitmonden dan in jouw eigen vernietiging? Jouw bereidheid dat eerder te accepteren verbijstert me. Je ontdekking dat het niet nodig is een sterke mening te hebben over de oude definities van jezelf in correspondentie van je denkgeest zal je verbazen. Ik wil dat je ziet dat dat een realiteit is. Ik bedoel dat je niemand voor de gek zult houden door je relaties in je eigen denkgeest te formuleren en te doen alsof je ze onderzoekt. Ik onderwijs je dat dit een proces is van wonderdenken.

Wat maakt het uit welk concept je aanvaardt, zolang jij een zelf waarneemt dat in wisselwerking staat met het kwaad en reageert op verdorven dingen? Jouw concept van jezelf zal nog steeds totaal betekenisloos zijn. En je zult niet zien dat jij alleen met jezelf in wisselwerking kunt staan. Het zien van een schuldige wereld is slechts het teken dat jij je lessen leerde onder leiding van de wereld, en dat je haar ziet zoals jij jezelf ziet. Het zelfconcept omvat alles waar je naar kijkt, en niets valt buiten deze waarneming. Als je door iets kunt worden gekwetst, zie je een beeld van je geheime wensen. (Hoofdstuk 31).

Ik wist niet dat dat in het boek geschreven stond! Die zin staat er niet langer in. Ik moet hem twee keer gebruikt hebben en hij werd opgebruikt. Luister even naar me – maak je geen zorgen als je het opgebruikt. Velen van jullie lijden aan geheugenverlies. Dat is wat vergeving is; het is het verlies van de noodzaak jezelf te verdedigen, want al je grieven zullen de verdediging van jezelf zijn. Dat kan een beetje verontrustend zijn. Je bent in gesprek en plotseling heeft het geen enkele betekenis. Je bent de referentie verloren aan de hand waarvan je het definieerde. Velen van jullie lachen daarom. Ga maar snel terug naar jouw eigen – mensen die hier weggaan zijn heel angstig voor dat verlies – of van die expansie. Is dat niet ongelofelijk? Dat is wat angst is. Angst is eigenlijk de conceptuele associatie in elk opzicht. Vrijheid is het loslaten in alle opzichten of het kortstondige loslaten van de noodzaak voor de verdediging van het zelf. Je hebt het.

Niets meer dan dat. En in jouw lijden, van welke aard dat ook is, zie jij je eigen verborgen verlangen om te doden.

Ik probeer hier heel even uit de concepten te blijven om je te laten zien hoe jouw denkgeest nu begint te werken. Waar we mee te maken hebben is de zekerheid dat alles een idee is. Het probleem dat een conceptuele denkgeest heeft bestaat in de beperkte definities van een vorm die hij vervolgens gebruikt om andere vormassociaties te weerspiegelen. Zien jullie dat? Hij begint wat te doen? Te specialiseren in zijn eigen conceptuele relatie. En hij kan inderdaad een expert worden in de specialisatie van de beperking van zijn eigen vormidentiteit. Dit is het onderwijs van de wereld: Word een expert binnen een beperkte gebied van zelf-identiteit.

Ik onderwijs jullie een expert te worden in het continue loslaten van de noodzaak voor de specialisatie of bezigheid van je conceptuele denkgeest die je zal binden aan je oude referenties. Merk op dat ik helemaal geen zorg heb over wat je bezigheid is. Heet enige wat ik zeg is dat elke bezigheid die je hebt kan worden verbreed in een nieuwe definitie van jezelf in je eigen relatie, heel eenvoudig omdat jij een definitie van jezelf in een relatie bent. Elke wat jij noemt ‘speciale relatie of bezigheid’ zal je binden aan die inherente correspondentie, op basis van wat jij jezelf noemt. Oké?

Ik onderwijs je op een bepaalde manier een poëtische loodgieter te zijn. Ik leer je dat jouw denkgeest niet beperkt is tot het repareren van pijpen, maar dat je, als je dat laat gebeuren, heel letterlijk een correspondentie zult vinden in het geheugenpakket dat jou hersenen zijn. Het is erg moeilijk dat op dit punt te onderwijzen.

Laten we kijken of ik je dit kan onderwijzen: Alle denken is objectief. Ik zal de term ‘spier’ gebruiken. De hersenen zijn een spier. Ieder afzonderlijk ogenblik oefenen of corresponderen er miljarden cellen in jouw relatie met andere relaties. Velen van jullie, wanneer je de vreugde van de nieuwe spierrelatie voelt, zullen beginnen te hardlopen. Je gaat naar buiten en begint oefeningen te doen en allerlei dingen, want je hersenen voelen hun spier en jij wilt hen tot actie aanzetten. Dat is helemaal prima. Maar onthoud dat de actie altijd volgt op de spier-herassociatie die zich afspeelt binnen het gemak van je behoefte aan een identiteit van jezelf. Dus ik onderwijs je dat de hersenen, de denkgeest – het kan me niet schelen hoe je het noemt – nooit slaapt. De hersenen/denkgeest is 100% de hele tijd een activering van je associatie. Natuurlijk rem jij hem af; je remt hem letterlijk af en dwingt hem in een associatie van jezelf die je, door middel van jouw ogen, een beperkte definitie geeft, zodat je maar zoveel licht in je hersenen binnenlaat. Je bent bang om meer licht binnen te laten, omdat je je loodgieterschap zult verliezen. De kans is groot dat je gedichten begint te schrijven en je bent door je eigen correlatie al veroordeeld tot het zijn van een loodgieter. Ik heb je net voorgelezen, gezegd dat het zich alleen in jouw eigen denkgeest bevindt. Maar het veranderingsproces is niet het proces van een herevaluatie van je conceptuele identiteit, maar het loslaten van de noodzaak voor überhaupt enige evaluatie.

Dit is je wil overgeven aan God. Wat ik wil dat je ziet is dat dat een heuse gebeurtenis is. Ik bemoei me helemaal niet met de overgave. Waarom? Ik wil niet het conflict van mijn eigen denkgeest. Waarom zou ik overgave moeten oefenen? Ik geniet van een voortdurend nieuwe relatie met mezelf. Ik zal zien of ik kan uitdrukken hoe mijn denkgeest zou werken in zijn objectieve associatie met de werkelijkheid. Aangezien de hele denkgeest niets anders dan een opslagcontainer, wordt geen gedachte die je ooit hebt vergeten. Het enige wat ik je kan vertellen is dat als je gedachten  over dingen opslaat, hoe minder je objectieve gedachtevorm te maken heeft met een doel dat jouw eigen associatie bevestigt in een correspondentie met het object, des te waardevoller die objectieve vorm voor je zal zijn. Kun je dat zien? Het is moeilijk Trivial Pursuit te onderwijzen. Ik onderwijs Trivial Pursuit. Kun je dat zien? Bij het spelprogramma Jeopardy doen heel weinig specialisten mee. Begrijp je? Tenminste de helft van de antwoorden tijdens Jeopardy komen niet door de conclusie van het formuleren wat het antwoord is. Als ik een goede reeks heb, kan ik de Jeopardy-vragen zo snel beantwoorden als zij worden gesteld. Veel deelnemers aan Jeopardy beantwoorden de vraag voordat die zelfs maar is gesteld. Daarom moeten ze de zoemer zo afstellen dat hij pas aangaat na de vraag. De meeste mensen zouden anders eenvoudig de hele tijd zoemen. Niet alleen zouden ze hun vinger op de zoemer houden, maar ze zouden weten wat de vraag gaat zijn. Tjonge, dat klinkt als Sheldrake’s morfogenische veld. Dat is het ook!

Het antwoord en de oplossing voor het probleem zijn altijd vervat binnen de wijde reeks van het gedachteprogramma. Dit is wat helderziendheid is. Als je de noodzaak laat gaan te definiëren wat er gaat gebeuren op basis van jouw eigen opvattingen, kan alles gebeuren. Letterlijk! Jij bent een grootse voorspeller. Alle voorspellingen zijn self-fulfilling. Hoe ben ik daarin afgedwaald? Dat is absoluut waar. Ik kwam terecht in Jeopardy. Het is niet gebaseerd op kennis, maar het is gebaseerd op wat we een vorm van kwantum denken zouden noemen, waar je een flits krijgt, je noemt het ‘in-tuit,” maar het houdt in “out-tuit.” Het is erin en eruit. Maar het is spontaan.

“Ik weet niet hoe ik het antwoord wist.”

Ik ga je vertellen hoe je het antwoord wist. Je kende de antwoorden omdat je de activiteit van je eigen hersen-geest had geoefend, niet op basis van de beperkte definitie van de associatie. Dat wil zeggen, je specialiseerde je niet in de vraag die gesteld werd, maar de in de manier waarop je op iedere in associatie met jezelf gestelde vraag zou antwoorden. Dat heet scheppend denken. Kun je hier een klein beetje van begrijpen? Ik train je denkgeest om dat te doen. Denkgeest is een mechanisme van scheppende gedachte. Ik neem je je objectiviteit niet af.

Ik herinner me de eerste keer dat ik ontdekte dat ik kon lezen. Ik was absoluut verbijsterd. Mij was geleerd dat “Jane” een ding is. En plotseling keek ik naar buiten, las ik een zin en begreep ik die binnen de grenzen van mijn eigen denkgeest. Ik dacht onmiddellijk dat bibliotheek het mooiste was wat er ooit maar zijn kon, want ik kon de bibliotheek ingaan en dan waren daar al die objectieve associaties die mij zouden helpen te definiëren wat ik was. Pas later ontdekte ik dat ieder van hen was gecategoriseerd in zijn eigen afzonderlijke associatie, en dat zodra ik begon te specialiseren en een ding werd ik de andere dingen die ik in mijn denken op waarde had geschat van mijn denkgeest moest aftrekken. “Wel, als dokter wordt ga je…” Als je proctoloog wil worden, laten we het onder ogen zien. Ha! Ha! Ha! Jullie lachen! Dat is een oude mop! in werkelijkheid liggen die ergens in je denkgeest opgeslagen en krijg je plotseling een associatie en dat is wat je zoveel plezier geeft. Wees niet bezorgd hoe je dat doet; het werkt heel goed. Het is een geweldige manier. Ik wil er zeker van zijn dat jullie dit begrijpen.

We onderwezen het vroeger als kennis om kennis’ wil. Wat we zeggen is: leer het zonder enige reden; hoe meer feiten je leert zonder enige reden, des te gemakkelijker daarop door je nieuwe denkgeest een beroep zal worden gedaan naar gelang je de noodzaak loslaat. is dat waar of niet? Kun je dit begrijpen? Nee, dat kun je niet. Jij denkt dat, omdat ik weet dat Topeka de hoofdstad is van Kansas, ik mij specialiseer in hoofdsteden van staten. Dat is niet waar. Ik weet dat Topeka de hoofdstad van Kansas is, omdat Topeka de hoofdstad van Kansas is. Het is niet de hoofdstad van Kansas om enige reden. Nu. Ik hoef niet een reden te vinden waarom ik een specialist ben geworden; ik kan dat een feit in mijn denkgeest laten zijn.

Het lijkt niet alsof het voor een menselijke denkgeest zal werken, want die is gewend aan de validering van de feit-associatie in plaats van de scheppende her-associatie, eenvoudig doordat het onnodig is Topeka als de hoofdstad te definiëren. Het is niet dat dat niet het idee inhoudt dat Topeka een van de grootste veeslachtsteden is – al die andere dingen zijn onderdeel van mijn proces, maar ik ben niet van plan een specialist over Topeka te worden, over welke hoofdsteden ik iets weet of, in feite, over alles wat mij mijn inherente vermogen tot her-associatie van mijn denkgeest zou ontnemen dat zich uit mijn non-specialisatie heeft ontwikkeld. Oké? Het kan me niet schelen of je dit hoort. Dat is een feit.

Nu, wanneer jouw denkgeest scheppende sprongen begint te maken is dat een hele aardige gebeurtenis. Dit heet academisch denken. Wat er in academisch denken gebeurt is dat iemand feitelijke relaties formuleert buiten zijn eigen identiteit. De vraag rijst altijd, in het ego: moet ik mezelf blijven formuleren of moet ik mijn werkelijkheid baseren op een objectief feit en mezelf aan die associatie onttrekken? Ik vertel je dat het een combinatie is van allebei de associaties. En dit is wat het wonder zal zijn. Zie je het?

Ik zag een dode kip op de weg hier naartoe en ik aankwam bij de Pilgrims in Engeland voordat zij naar dit land vertrokken. ik zal een feit geven van hoe mijn denkgeest werkt. Hoe is het mogelijk dat ik zou kunnen zijn gegaan van een dode kip naar dat ik plotseling terecht kwam in all consternatie van Nieuw Amsterdam en Engeland? Waarom? Ik heb mijzelf bevrijd van de noodzaak voor definities. Het proces heet een academische afleiding. Als ik uw kip heb doodgemaakt, mevrouw Brown…

“Hé!” (Dat is de buur tegen de andere buur over de schutting).

“Hé, jouw hond heeft net mijn kip doodgemaakt!”

“Jeetje, dat spijt me heel erg, mevrouw Brown. Ik zal het zeker goedmaken.”

“Wel, het was een prachtige kip. Ik kocht hem op de Jaarmarkt.”

“Ja, ik zie dat die kip een gekruist ras is. Die kip is een Red Rock.”

“Wat?”

“Ik zei dat die kip een Red Rock is.”

“Dat wist ik niet.”

“Een van de originele kippenrassen die wij naar dit land brachten heette een Plymouth Rock. De Plymouth Rock kip is een heel veel voorkomende soort kip.”

“Dat wist ik niet.”

“Ja, maar weet u waarom de Plymouth Rock kippen hun populariteit verloren?”

“Nee, dat wist ik niet. Waarom?”

“Wel, ze leggen alleen bruine eieren.”

[Er ligt een dode kip op de weg, de hond hijgt, er druipt bloed.]

“O, u bedoelt dat Plymouth Rock kippen alleen bruine eieren leggen?”

“Ja, ze werden in het bijzonder gewaardeerd omdat ze zowel voor hun vlees als hun eieren konden worden gewaardeerd. in onze nieuwe specialisatie, u weet het wellicht niet, maar fokken ze nu kippen voor vlees of voor eieren. Een van de weinige combinaties die gefokt wordt voor zowel vlees als eieren heet de Red Rock. Aangezien niemand de bruine eieren van de Plymouth Rock bijzonder lekker vond, fokten ze hen tot de hanen van wat je noemt Rhode Island Reds. Nu, Rhode Island Reds produceren meestal witte eieren. En zo kregen we de term Red Rock. In zekere zin kun je je kip en eieren op hetzelfde moment eten!”

Er is een eenvoudige reden waarom mensen geen kannibalisme beoefenen. Zij moeten zich voortplanten. Laat maar. Ik denk niet dat meneer Jones het zou begrijpen. In mijn denkgeest zou het daarheen gaan.

Ze zei: “Jeetje, jij weet echt een hele boel over kippen.”

“Ja, dat is zo en ik ben van plan je te compenseren, en zolang we het over kippen hebben, waarom neem ik u vanavond niet mee uit voor Chinees eten?”

“Wel, waarom dat doen zolang we een kippendiner hebben; kom bij mij thuis en dan eten we dat.”

Hij aait de hond over zijn kop. “Gaat u maar om dat voor te bereiden en dan breng ik wijn. Wat vindt u van 8 uur? Wat denkt u van een flesje Muscatel?”

“Ja, waarom niet, daar zou ik van genieten.”

Dat is weer een ander verhaal!!! Dan valt het doek. Dat is een leuk verhaal. Merk op dat je feitelijke associaties gebruikt om de associatie af te leiden. Of je dat nu doet in correspondentie met de associatie interesseert me niet. Alleen dat je dat doet in je eigen denkgeest en die laat corresponderen. Zie je hoe dat uit mijn denkgeest vloeit?

Nu, dat wil niet zeggen dat ik geen feitelijke informatie had. Hij hield er alleen geen verband mee. Ik ben geen kippenexpert. Als ik echt mind training aan een grote groep onderwees, zou ik hen onderwijzen een totaal irrelevant feit te nemen – irrelevant van het feit dat het geen deel uitmaakt van de associatie – en er een per dat te leren, waarschijnlijk ‘s-morgens tussen 7 en 8. De bevattingsfactoren van jouw referentie-denken zijn dan op hun helderst. Dat is wat ze korte termijn/lange termijn geheugen noemen. Maak je daar geen zorgen over. Als je er één per dag gedurende 365 dagen zou doen en er 50 voor altijd zou onthouden – nu, je hoeft ze niet doelbewust te onthouden – zul je ontdekken dat ze eenvoudig als deel van je her-associatie in je denkgeest zullen komen. Zie je? Het was heel gewoon dat leerlingen geheugenassociaties gebruikten om feiten te verifiëren die niets te maken hebben met het feit zelf. Is dat niet zo? Als je Topeka leert – hoe heb je geleerd dat Topeka de hoofdstuk van Kansas is? Hoe zou je dat kunnen leren? Wat was de manier waarop je dat hebt geleerd? Gat in de sok. Zodat de verbinding werd gemaakt tussen Topeka en gat in de sok? Wat was de verbinding? Toe-peek-a. Je zult de hoofdstad van Kansas waarschijnlijk nooit meer vergeten. Ik beloof je, dat je de hoofdstad van Kansas nooit meer zult vergeten. Niet alleen dat, maar je hebt het op een leuke manier geleerd. Ik heb je niet met een stok of iets dergelijks geslagen, hoewel dat ook werkt. Besef je dat? Topeka is de hoofdstad van Kansas. Whappo! Dat was nogal een moeilijke manier om het te leren. Dat is de manier waarop de meeste menselijke denkgeesten leren – door de pijn van de ervaring – in plaats van de correlatie van de vreugde.

Dus je doet aan kwantumdenken. En het is leuk. Weet je wat er leuk aan is? Wat ook je verschrikkingenrepertoire is, of vreugderepertoire, het maakt geen enkel verschil in het proces als het zich alleen in jouw denkgeest bevindt. Zie je dat? De vrijheid is dat moment van loslaten. De meeste spelers van trivial pursuit leren het eenvoudig omdat zij de mondaine associaties van mensen haten. Het is niets anders dan een soap opera en een definitie van het oude. Zij willen gewoon een andere factor in de denkgeest introduceren, tenminste om die genoeg verbreding te geven zodat hij ergens anders kan zijn. Zelfs als je het doet met de Green Bay Packers ben je tenminste uit die associatie en in een nieuwe associatie van je eigen denkgeest.

Alle macht is jou gegeven in de hemel en op aarde. Er is niets wat jij niet binnen jouw eigen denkgeest kunt. Er bevindt zich geen conflict buiten jou. Dit is een proces dat je ervaart, nietwaar? Maak je geen zorgen over hoe het werkt. Je kunt er niet in falen, eenvoudig omdat mislukking is wat succes is. Als je het niet in je denkgeest correleert zul je de genade van God ervaren. Waarom? Dat is immers wat jij bent? Dus zoek er niet naar in je eigen concepten, maar probeer het niet te vinden door jezelf van je eigen conceptuele associaties af te trekken. Dus het natuurlijke proces zal een kwantum synaps binnen je eigen denkgeest zijn.

Elke keer dat je associaties ziet die deze nieuwe vorm van denken niet kunnen processen, komt dat altijd door dat zij vervat zijn binnen de lichtsnelheidsvormen van de noodzaak van hun eigen moleculaire definitie. Dat is een feit. Heel belangrijk dat het niets met de concepten te maken heeft. Begrijp je dit fundamenteel? Kun je dat zien? Wat je zal verrassen is dat hoe vaak je dit ook aan de perceptuele denkgeest presenteert, hij het zal horen binnen zijn eigen perceptuele associatie. Ik onderwijs jullie dat al je concepten tot de werkelijkheid kunnen worden getransformeerd omdat alles binnen jouw eigen denkgeest is vervat. Het heeft helemaal niets te maken met hoe jij je relatie definieert, aangezien al onze relaties ons altijd zullen beperken.

Als mensen dat niet begrijpen… en dit is wat nu echt moeilijk voor jullie te zien is. Een meisje stuurde mij gisteren een bandje van een kerel en het briefje zei: “Waarom luister je hier niet naar en kijk hoe waardevol deze associatie, die dood is, is in zijn therapeutische associaties?” Dat heeft niets te maken met wat ik die associatie probeer te laten doen. Ik zit hier en vertel hem dat het er niets mee te maken heeft. Het is niet dat hij misschien niet iets zou zeggen wat waarde heeft, maar zeker iets dat waarde heeft zal zich bevinden in haar relatie met zichzelf, niet met mij. Zij gaat mij niet van iets vervat binnen haar eigen denkgeest overtuigen. Hoe zou ze dat kunnen?

Zeg jij dat twee associaties nooit precies dezelfde gedachte kunnen hebben? Als ze die hebben, zullen zij hun conceptuele associatie verliezen. Dat is wat de lol is. Dus het is niet een vergelijking. Het is eenvoudig een laten gaan van vergelijking? Werkelijk? Je kunt daadwerkelijk die morfogenische energievelden opzetten die zowel de vraag als het antwoord bevatten? Het proces is er een van het omkeren van de oorzaak en het gevolg en de oorzaak daarbuiten je niet laten beïnvloeden, maar je denkgeest die te laten sturen door de associaties vervat binnen je eigen bereik. Dat is hoe eenvoudig dit is. Het is ongelofelijk.

Is dat gedachte, is dat energie, Lichtenergie, die je vindt? Ja. Dus je gaat ideeën hebben, maar als je geen andere doeltreffende ideeën aan hen opdringt, zullen zij bevrijden tot de nieuwe associatie van jou denkgeest. Een waanzinnig idee. Transcendentaal existentialisme. Je bevindt je in een constante staat van een her-associatie van je eigen systeem. Is dat niet leuk? En je bent er niet meer bang voor. Is dat niet geweldig? Je hebt aangenomen dat het bestaan angst was. Je hebt aangenomen dat de bescherming van je gedachtevorm associatie was wat leven was. Je bent gewoon in beslag genomen door de definitie van jezelf. En je bent omsloten binnen die associatie? Wat een verbazingwekkend idee. Met wie communiceer je? Alleen je eigen oude gedachteformuleringen. Het is ongelofelijk!

“Ja, maar als jij en ik geen lichaamsidentiteiten hebben, zullen we alle lichamen in de wereld verliezen?”

Ja, natuurlijk. Waarom niet? Er zou niets in jouw conceptuele identiteit kunnen zijn dat je ervan zou weerhouden te herinneren dat je hele, scheppende denkgeest bent, nietwaar? Kom op. Ik ben opnieuw naar besluit gegaan. Als jij had besloten dat je geen loodgieter wilde zijn, zou het enige wat je ervan zou weerhouden een dichter te zijn jouw definitie zijn van wat een dichter is. Er is niets poëtischer dan de manier waarop de loodgieter de waterpomptang op de waterleiding zet. Ik verzeker je dat dat waar is. En voor zover zijn denkgeest hier inkomt, geniet hij van zijn loodgieterschap. Maar het is heel erg veel meer dan de waterpomptang toepassen. Het bevat alle elementen van zijn eigen voldoening van zijn identiteit. In hemelsnaam. Het hele onderwijs van de Cursus is: Je zult nooit tevreden zijn met het zijn van een loodgieter of dichter, maar in de totaliteit van die her-associatie van wat je bent. Hoe zou je ooit gelukkig kunnen zijn met beperkt te zijn in je identiteit? Het heeft geen zin. Het is zinloos.

Eigenlijk, hoe minder je specialiseert, des te gevaarlijker je wordt. Je begint te wenden tot de redelijkheid van je denkgeest. We zijn helemaal niet bezorgd over de specialisatie, en dat zal uiteindelijk niet door de gemeenschap worden geaccepteerd. Waarom? Er moet hier een doel voor jou zijn om hier te zijn. Wat jij in feite zegt is dat er helemaal geen doel is behalve je verlichting. Dat is de ervaring die dit jonge bewustzijn zojuist had.

Nu, die werd aangeboden door mijn associatie van mijn eigen denkgeest. Je zult merken dat je helemaal niet bezorgd hoeft te zijn over het resultaat van het wonder. Hoe minder bezorgd je bent over het resultaat van de associatie, des te breder de reikwijdte van de associatie zijn zal. Zou dit niet waar zijn? Wij willen elkaar niet leren kennen door onze definities van onszelf, die slechts een dichter en een loodgieter zullen laten samenkomen. Natuurlijk kunnen we in een bar komen en samen iets drinken. En jij kunt tegen mij praten over loodgieterij en ik kan tegen jou praten over het schrijven van gedichten. Maar eigenlijk communiceren we op een hele andere manier. Ik verzeker je dat dat niet werkelijk communicatie is. Maar in de expressie van onze wederzijdse afscheiding bevinden zich alle noodzakelijke elementen voor de totaliteit van onze liefde voor elkaar, eenvoudig omdat dat is wat wij zijn. Maar zolang we zoeken binnen de parameter van onze beperking, zal onze voldoening zijn gebaseerd op onze afscheiding in plaats van op onze correspondentie.

Het is het zelfde idee dat wanneer liefde te dicht bij je komt dat heel beangstigend is. Als ik naar binnen ga en in een bar naast iemand ga zitten, en ik daar twee uur ga zitten, is het vrij belangrijk dat hij mij in een soort categorie plaatst. In het bijzonder als ik met mijn dij tegen hem aan stoot. Dit is waar voor alle associaties.

“Wat doe je?”

“Nou, ik ga naar bars en stoot mensen aan.”

“Met welk doel?”

“Zonder enig doel!”

“Daar vind ik heel verdacht. Jij moet in je eigen denkgeest een motief hebben om naast mij te zitten.”

Zal “Ik hou van jou” op dat punt werken? Dat betwijfel ik ten zeerste. Het zou kunnen. Het probleem dat je zult hebben is de manier waarop je het uitdrukt. Is dat niet ongelofelijk. Hij moet geloven dat “Ik hou van jou” een uitkomst heeft. Het moet een daaropvolgende handeling vereisen met betrekking tot wat de liefde was, in plaats van het moment van het wonder van de bevrijding van die associatie. We onderwijzen opnieuw. Er is hiervan geen resultaat. Geen enkel. Er is hiervan geen afsluiting, behalve de vreugde van Universele Denkgeest. En dat is geen uitzondering. Dat is een werkelijkheid. Dat is fijn, om zo te kunnen denken.

Dus jij dacht dat het geheim zat in het op de een of andere manier sorteren van je associaties. Ik onderwijs je dat het geheim is ze te laten zijn wat ze zijn. Maar je zult ontdekken dat, wanneer je aan scheppend denken doet, zullen zij plotseling zonder aanwijsbare reden onderdeel worden van jouw associatie. Dat is het leuke ervan. Het is een nieuwe manier van denken! Wauw! Jullie hebben zeker een hele hoop intuïtie. Het is een nieuwe manier van denken. Het is tot op zekere hoogte leuk om met spontane mensen te zijn. Zij verliezen zichzelf in hun toewijding aan de dood. Als jij jezelf verliest in je toewijding aan de dood spring je eenvoudig het licht in en ben je verdwenen. Je hebt letterlijk helemaal geen reden om hier te zijn. En er is geen reden.

Ik kan je niet laten zien wat liefde is, maar ik kan je laten zien wat het obstakel is. Als het obstakel zich niet in mijn denkgeest bevindt, kan het zich niet in de jouwe bevinden, als je dat niet toelaat, want onze denkgeesten zijn in werkelijkheid hetzelfde. Het enige wat wij doen is gewoon verschillende patronen formuleren in de energieassociatie. Zie je? Wat zou dat in hemelsnaam voor verschil maken? Is het niet ongelofelijk dat je dat doet? En even direct zul je, als je de vorm waarde geeft, een opvolgende vorm krijgen van een andere associatie van die vorm en zul je je werkelijkheid baseren op wat je de nieuwe vorm noemt. En je zult steeds betere telefoons bedenken, betere mechanische middelen om je afscheiding te behouden. En je zult het communicatie noemen. Ongelofelijk.

Er is een interessant idee in War Games dat je een machine, door herhaling, de futiliteit zou kunnen leren van de oplossing die hij zoekt. Is het mogelijk een machine dat te leren? Het is mogelijk jou de futiliteit ervan te onderwijzen. Jij bent niets anders dan een herhalingsmachine. Maar de machine zou tot de conclusie komen dat oorlog futiel is. En dat is precies wat er in War Games gebeurde. Hij zei op het laatst: “Niemand kan dit winnen. Ik wil dit spel niet spelen. Wat vind je van een spelletje schaak.” Je kunt het ultieme spel van associaties van conflict niet winnen. Kwam de machine tot die conclusie? Ja, door de voortdurende herhaling. De vraag is: Hoe vaak ga je proberen het spel in je eigen denkgeest te spelen, waar geen oplossing mogelijk zal zijn – waar de winnaar sterft, is wat dat werkelijk zegt. Het is een prachtige film. Ik zag hem gisterenavond. De conclusie voor elke kant die je kiest zal toch de dood zijn. Het is altijd een kat spel. Je kunt niet winnen.

Ik veronderstel dat je dat in beperking kan definiëren: Ik zal altijd winnen met tik-tak-tor als ik begin en jij de X niet in het midden zet. Dat is een feit. Omdat ik ben begonnen, win ik. Als ik begin en jij de X niet in het midden zet, win ik. Als jij de X in het midden zet, is het een kat spel. Ik wil er zeker van zijn dat je dit begrijpt. Ik weet dat je dat straks gaat proberen. Is het van waarde om dat te weten? Ja. Zie je wat mijn denkgeest daarmee deed. Ik laat je zien hoe je dat doet. Elke keer dat je je zaakjes op orde hebt, komt er iets tussen en breekt het open. Zie je hoe mijn denkgeest dan analogieën van de associatie begint te maken. Jouw denkgeest kan dat en de mensen zullen zeggen: “Let op!” Jullie zijn allemaal sowieso geweldige fantasten. Aan elk spel waarnaar je ooit hebt gekeken kon je met meer volle overtuiging deelnemen. Ik ken jullie, lui. Ik weet hoe jullie denkgeest werkt.

Dus je werd niet noodzakelijkerwijs een expert in de bats en balletjes, maar in de deelname zelf, en je ging het drama binnen van je eigen denkgeest in het spelen van dat spel. Dat is waar. Ik onderwijs je dat te doen. Het worden van een expert in hoe de handschoen en het bat worden gemaakt is echt niet het spel spelen. Maar je moet het spel spelen om een winnaar te zijn. How zou je anders ontdekken dat je niet kunt verliezen?

Naar gelang dit in jou groeit, zul je ontdekken dat je jezelf niet definieert aan de hand van associaties met een conceptuele denkgeest; het is alleen dat je niet weet hoe met de associatie te conceptualiseren, omdat je niet weet hoe in je eigen denkgeest te conceptualiseren. Ik heb geen idee waar je daarmee bent. Ik wil geen op resultaat gericht denken. Het is heel fundamenteel. Als ik plannen maak voor de toekomst, hoe krijg ik dan niet het resultaat van mijn plan?

Dit zijn allemaal gewoon dingen waarover je steeds weer en steeds weer zult lezen. Wat ik wil dat je ziet is dat dat is wat jij bent. Is dat niet aardig? Dus als ik een woord tegen je zeg, heeft jouw reactie misschien helemaal niets te maken met het woord dat ik zei. Ik heb je losgebroken uit het patroon van je eigen opeenvolgende denken. Dat is Zen. Het doel van Zen je voortdurend lost te breken uit het patroon van jouw eigen conceptuele denken. Je kunt zoveel je wilt met je hoofd knikken of buigen. Wat ik probeer te doen is je eruit los te breken door iets te zeggen dat geen enkele correspondence in je denkgeest heeft. Dat is wat Zen is. Hoe noem je dat? Een koan. Is dat niet ongelofelijk? Wat jij ook tegen mij zei, ik zou iets heel anders kunnen zeggen. Jouw vermogen dat te brengen in een correspondence met jou is een indicatie hoe snel jij tot wonderbaarlijk denken komt. Je zou er geen hekel aan hebben als een intrusie op je denkgeest.

De enige reden dat je een hekel aan mij hebt is dat ik een continue intrusie ben op de definitie van jouw eigen associatie. Dat is de hele basis van mijn onderwijs. Ik sta jou in het geen volgtijdelijke gedachten toe. Ik heb jou gedachten niet van je afgenomen. Je kunt in een miljoen verschillende richtingen uithalen. Ik wil ook dat je dat doet. “O, dat is het niet, het is dit.” Sluit het in. “Dat is het niet. Het is dit.” En je leert om dat te doen. Maar je leert het niet door middelen. “Hoe leer ik?” Door een wonder. Het is een wonder! Je zegt plotseling: “O!” Het enig wat je gedaan hebt is de vormen die je eerst in beperking vasthield te nemen, je laat ze los, en je begint jezelf uit te drukken.

Wat een geweldig idee, dat de menselijke conditie je zal dwingen in wat jij ‘een normaliteit’ zou noemen. Het is alsof de menselijke conditie op de een of andere manier moet bepalen wat normaal is.

“Nou, we moeten blijven binnen het bereik van wat normaal is in een associatie.”

Wat is normaal? Zeg: “Een stad in het midden van Illinois.” Nu, is dat waar? Laat het dat zijn. Maak je er geen zorgen over. We hebben dat. “Het is een stad in het midden van Illinois. Normal.” Nu, hoe ontstond de term “normale school”? Laat maar zitten! Zie je, ik bevrijdde het van… wat? De noodzaak om door te gaan in associatie. Kan dat worden geoefend? Zeker. Verstoor voortdurend je eigen onzin. Wanneer je daarbuiten komt en je begint naar binnen te keren en definities te geven van je oude  associaties, scheur het er met iets uit. Alles is relevant voor je denkproces, letterlijk alles, als je dat zo laat zijn, in je eigen creatieve zelf-expressie.

Het idee dat de conceptuele wordt gedwongen normaal te denken, de manier waarop ze het nu onderwijzen, is gewoon absurd. Het slaat absoluut nergens op, het idee dat in de mechanica van de denkgeest – ze noemen het “wetenschappelijk’ – dat die vorm waar is en dat deze vorm waar is. Feit is dat geen van ons ook maar iets precies hetzelfde ziet. Hoe kan het ook anders als het slechts herinneringen zijn aan onze eigen associatie? Ik hoef niet te worden verteld dat de denkgeest van een kunstenaar anders ziet dan mijn denkgeest. Ik weet dat hij anders ziet. Zij zal in associatie dingen zien die anders zijn dan de mijne en de verklaring daarvoor bevindt zich niet in het doek of de kleur of de schilderijen, maar eerder in wat zij is of wat zich bevindt in haar eigen creatieve associatie. Maar stel je voor dat te reduceren tot vorm, er waarde aan toekennen en het in een kluis te stoppen omdat het te waardevol is om erbuiten te laten? Ongelofelijk!

Dus we zijn eigenlijk helemaal niet gelijk, of wel? We zijn gewoon totaliteiten van onze eigen geheugen-associaties. Het heeft geen zin conflict te hebben. De werkelijkheid heeft helemaal niets te maken met gelijkheid. God is niet ergens aan gelijk omdat er niets met Hem te vergelijken is. Ongelooflijk! Dat is opwindend, toch, wanneer je denkgeest dat begint te doen. Ga je er nog steeds op uit en probeer je dit uit te leggen aan de conceptuele associaties? Ik leg het je uit. Maar jij geniet van mijn uitleggingen. Eigenlijk is het enige wat ik je vertel dat er hier geen werkelijkheid is. Ik vertel je dat objectieve associaties niet werkelijk zijn. Maar er is niets in hen dat jou ervan weerhoudt heel te zijn, want jij bent heel. Je gebruikt alle macht van je denkgeest. Moet ik begrijpen dat elke toepassing die je ermee doet – wat ik je zojuist voorlas – alleen in jouw eigen relaties zal zijn? Dit is hiervoor cruciaal, nietwaar? Wat ik zeg is dat je dit alleen jezelf aandoet. Omvat dat pijn en vreugde en gelukzaligheid? Waarom niet? Zeker. Is dat niet leuk?

De reden dat ik jou dit onderwijs is deze: We hebben te maken met een objectieve associatie. Ik kan jouw objectieve associaties niet van je wegnemen. Dus je gaat niet langer je schuchtere weg door dit continuüm van tijd op basis van wat jou objectief werd verteld dat je was toen je op deze plek aankwam. Ieder objectief ding hier werd in jouw eigen tijdelijke organisatie ontworpen om het behoud van je locatie te garanderen. Ik vertel je dat jij hier de oorzaak van bent; dat de wereld hier niet was, wachtend op jou toen je kwam. Jij bracht de wereld met je mee toen je kwam. Er is geen wereld zonder jou. Het is niet iets daarbuiten waar jij op de een of andere manier controle over moet uitoefenen, of wat controle over jou gaat hebben. Wat een verbazingwekkend idee. Hoe je dat verwerkt kan mij niet schelen. Ik geef je een feit, want mijn denkgeest is de universele denkgeest. Een ding is zeker, als je je gedachten niet organiseert, kun je niet schuldig zijn – alleen in je totaliteit en maar voor een moment. Wat heb je op je genomen? De aanname van verantwoordelijkheid voor je eigen schuld.

Wees heel voorzichtig met het woord ‘moraliteit.’ Wees heel voorzichtig met dat woord omdat ze onmiddellijk zullen veronderstellen dat als je geen moraliteit onderwijst je immoreel bent. Je onderwijst dat helemaal niet. God is moreel omdat Hij alleen geeft. Iedere associatie die alleen geeft kan niet immoreel zijn omdat geven is wat moraliteit is. Anders zullen ze je interpreteren als dat je hen niet de definities van hun eigen associaties toestaat. Dat doe je helemaal niet. Jezus zou zeggen dat je het resultaat zult krijgen van je eigen definities. Als je daarbinnen morele waarde hebt gevat, zal dat zo waardevol zijn als het is. Waarom gehoorzaam je niet eenvoudig de vermaning van Jezus: “Geef alles weg.” Als je dat doet, kan moraliteit je onmogelijk zorgen baren. Waarom? God geeft alleen. Moraliteit zal altijd een vergelijking zijn van het behoud van de associatie. Ik week daar zojuist in af. Ze gaan zoeken naar een manier om jou te veroordelen omdat je hen niet definieert, omdat je hen hun associatie niet toestaat.

Kun je horen wat ik zeg? Hoor je wat ik tegen je zeg? Heb je hierin een ervaring met mij? Is dat van waarde voor je? Ik stelde je een vraag. Is dat van waarde voor je? Wil je dat doen? Ik wil er zeker van zijn dat je keuze daar is. Ik heb je keuze niet van je afgenomen. Zag je dat? Ik stelde je een directe vraag.

Er is een manier waarop je te weten kunt komen. In ieder moment dat jij verkiest, ontken je het. Dus geef ik je de methode en neem die weg. Elke seconde neem je in feite een besluit in je eigen denkgeest. Waar je later mee correspondeert is toch altijd verdwenen. Je accumuleert oude besluiten in je denkgeest en dat is wat je lichaam is: oude specialisatie van je denkgeest. En dan gebruik je ze op? Je gebruikt je potentieel op? Wat een ongelofelijk idee. En jij? Wie ben jij? Ik begrijp wat je lichaam is, maar wie ben jij? Wie is het die dat doet?

“Waarom, ik. Ik word oud en ik ga dood.”

Ik begrijp dat niet. Het slaat nergens op.

Dit is de volgende pagina van wat ik je zojuist voorlas. Je weet niet wie je bent of wat je doet of hoe je hier bent gekomen. Hoe durf je mij te zeggen dat dit een bril is? Je kunt me vertellen dat het een bril is, maar feit is dat je geen idee hebt wat dit is. Dit is een accumulatie van cellulaire associaties binnen frequenties van energie, nietwaar? Dit is waarom de denkgeest van een kunstenaar verschilt van die van mij. Een kunstenaar kijkt hier misschien naar en ziet een weerspiegeling van de kristallijne associaties in haar eigen denkgeest. Wanneer ze dat aan mij probeert uit te leggen, zie ik het alleen als een bril. Dus elke vorm die wij vergelijken wordt altijd in ons beperkt door onze eigen definitie van dingen. We onderwijzen je een nieuwe manier om te denken.

We eisen overigens niet dat je uit een of ander meesterwerk put wat iemand anders eruit put. We zijn daar een stap boven. Ik weet dat velen van jullie je extatische identiteit na-verhouding stimuleren door je specifieke gebeurtenissen te herinneren die je geheugen stimuleren. Is dat niet zo? Je gaat terug in je gedachtevormen en je herinnert je de kano en de maan en het enige moment dat je gelukkig was. En dat is helemaal oké. Er is helemaal niets mis mee dat te doen. Maar vergeet niet dat het altijd het Heilig Ogenblik is, niet de correspondentie ervan, waarin de waarde ligt. Het is heel cruciaal voor dit proces. Nietwaar? Want je niet opnieuw naar huis gaan. Er is geen manier waarop je in de vorm het moment van die vreugdevolle gebeurtenis zult kunnen dupliceren. Onderschat niet de wraak van het ego tegen het verleden. Het enige wat het continu probeert te doen is zich of een Heilig Ogenblik of een onheilig ogenblik herinneren, toen het een correspondentie vond die zijn eigen associatie verifieerde. Op zijn minst heeft hij die verloren en zal de wrok voelen van het verlies, en zal de onvermijdelijkheid van zijn eigen verouderingsproces in zichzelf moeten aanvaarden. Onzin. Gewoon onzin! Ik haat het. Jij bent de energie van liefde op het moment van de herkenning van jezelf, niet in de correspondentie met je oude herinneringen om die te kopiëren. Laat die gaan. Ze is voorbij en verdwenen. Er is hier niets dat je in een verse herinnering van jou kunt nemen. Waarom? Het is toch allemaal. Het is allemaal in jouw denkgeest. Er is niets wat daarin ontbreekt.

Het is niet dat oude herinneringen niet waardevol zijn. Je kunt naar een oude foto kijken en binnen dat veld iedere energie voelen die ooit in de relatie heeft plaatsgevonden. Ik neem helemaal niets van je af. Je opent een oud boek, en daar is een oude platgedrukte bloem tussen de bladzijden, en plotseling zijn daar alle herinneringen aan je middelbare schoolfeest. Ik veronderstel dat je troost kunt vinden in de herinneringen terwijl je oud wordt en sterft. Ik voelde altijd de frustratie van het daarmee moeten corresponderen en niet in staat te zijn het te veranderen.

De meeste mensen zullen zeggen: “Als ik terug zou kunnen gaan en het veranderen, zouden de dingen anders zijn.”

Dat is waar. Dus ga terug en verander het en de dingen zullen anders zijn. Wat zou je tegenhouden. Je bent uitsluitend in je eigen denkgeest. Is dat niet ongelofelijk? Dat heet het bevrijden van de wrok van de oude associatie.

Je zult er sowieso toch niet in slagen oud te worden. Dat gaat niet werken. Waarom wil je de gedachte die je nu hebt vergelijken met de oude gedachte? Elke vergelijking is altijd oud. Is dat zo? Is dat waar? Het doet er niet toe hoe oud hij is; hij is oud. Zijn sommige van je gedachten ouder dan andere gedachten? Gedachten over worden oud; gedachten niet. Gedachten zijn zijn te zijn. Ongelofelijk! Als je gedachten hebt worden ze oud omdat gedachten hebben is wat tijd is. Locatie. Associaties hebben. Is dat niet het domein van het ego? Het kan me niet schelen hoe je het noemt. Het is gewoon de bewuste associatie van jouw eigen zelf. Het kan je zelfs niet meer schelen daar te zijn. Je hebt een weg naar buiten gevonden. Je zet gevangen in een doos van tijd en ruimte.

Dus wat gebeurt er met jullie, nieuwe kwantumdenkers? Jullie lachen om het idee van conceptueel denken. Ik kijk naar mensen die al hebben vastgesteld wat de conclusie van hun gedachte gaat zijn. Ik kreeg dit boek, en gewoon bladzijde na bladzijde met New Age stof, en allemaal geschreven vanuit de beperkte conceptuele associatie van de identiteit, met een hele hoop angst een actuele correspondentie te vinden. Ze willen alleen een correspondentie vinden die hun relatie garandeert. Het is gewoon absurd.

Dus jouw baan, als je hem aanvaardt, de ‘mission impossible’, is het elke relatie binnen te gaan en die te bevrijden van de noodzaak van de verdediging van zichzelf. Dat is wat een verlosser van de wereld is. Is dat niet zo? Ja! Dus het is mogelijk klinieken van transformatie te hebben, Wonder Heling Centra. Natuurlijk is dat mogelijk, want de associatie zal het zinnig vinden. Hoe zal hij het zinnig vinden? Hij heeft de ervaring. Zonder de ervaring heeft hij natuurlijk niets. Iedereen die hier vertrekt weigert de ervaring van zijn eigen bredere associatie. Is dat niet zo? Begrijpen jullie dat fundamenteel? Dat is mijn zorg om jou. Ik bied je geen alternatief aan. Die persoon is vertrokken. Ik was erg op hem gesteld. Ik kreeg hem zover dat hij begreep dat hij geen alternatief had. Ik probeerde hem ‘op verzoek ontslag’ te laten nemen. Ik zei: “Je hebt geen alternatief.” Hij zei: “Heb ik dan geen alternatief dan maar hier te zijn?” en dat is absoluut waar. Hij heeft geen alternatief. En dat zal hem heel snel tot verlossing brengen. Maar zodra hij hier is, is er ook evenmin iets vervat binnen de associatie dat een alternatief voor hem is. Hij kan niet gaan of blijven. En dat was voor hem niet aanvaardbaar. Dat is de waarheid van de zaak. Ik heb je aftocht afgesneden en je geen toekomst aangeboden. Je hebt de ervaring van de niet-verdediging van je eigen associatie ondergaan. Hij was niet van plan  om dat te doen. Ik kan daar niets aan doen. Dan moet hij hier niet komen. Maar je kunt voorzeker niet weten tot je hier komt. Je moet wel een reden hebben om hier te komen of je zou hier helemaal niet zijn. Niet dat jouw reden waar is. Daarom heb je de Verzoening nodig. Je hebt te maken met een onmogelijke situatie. Dat is leuk voor je. Nu je dit hoort, is het wel leuk, nietwaar?

Je wilt niet meer dat mensen je identificeren, de meesten van jullie.

Je zegt: “Waarom noem je me dat? Ik ben dat niet.”

“Ja, dat ben je wel.”

“Nee.”

“Nou, wat wil je dan zijn in plaats van wat ik je noem?”

“Niets. Ik ga niets daarvan zijn. Ik ga niets van dat alles zijn. Ik ga zijn zoals God mij geschapen heeft.”

Dus dat is immers nogal manipulatief, als ik terug moet gaan om er zeker van te zijn dat ik me de gedachte herinner. Alles is manipulatief. Het zal toch ondanks jou werken. Ik vraag je niet plotseling een expert te worden en je dat te kunnen herinneren. Ik laat je de afleiding zien die in jouw denkgeest mogelijk is als je de relatie niet vasthoudt. Zie je dat? Ik probeer je zover te krijgen om dat te doen. Weet je dat ongeacht wat ik antwoord een open denkgeest er een correspondentie mee zou kunnen vinden? Waarom niet? Als hij de vorm niet beperkt te denken. Velen van jullie die het ontwaken ondergaan hebben hele kennelijk dwaze dingen gedaan die je volmaakt redelijk leken op het moment dat je ze deed. Je bevond je in een nieuwe associatie van wat die correspondentie was. Het was een breder bereik, over het algemeen, van hoe je dacht over je eigen associaties. En vele associaties zeiden: “Wat ben je hemelsnaam aan het doen?” Maar het is op dat moment heel redelijk voor jou dat je in die nieuwe associatie bent. Begrijp je?

Spirituele makelaardijen. Spirituele administratie.

“Wel, ik doe spirituele administratie. Ik wil wat ik doe een doel geven en ontvangen en geven.”

Prima. De frustratie moet wel zijn dat je altijd verkeerd wordt begrepen. Je kunt net zo goed totaal verkeerd begrepen worden, want iedere definitie van de nieuwe associatie zal niet hen binden, maar zal jou binden als je staat op een correlatie op wat er in jouw eigen denkgeest gebeurt. Je kunt dat een hele tijd doen. Dus je moet de Verzoening voor jezelf aanvaarden. Maar dat wil niet zeggen dat je je daarbij niet in de achterbuurt zult bevinden. Je zult ontdekken dat je bevrijding komt van het helpen van alcoholisten of de rol van een alcoholist spelen, en daar te zijn zodat je zou kunnen delen in jouw eigen realisatie vervat binnenin je eigen zelf.

Het enige wat ik voorzeker zeg is dat je niet aan jezelf kunt ontsnappen. En hoe zekerder je daarvan wordt, des te meer je in die associatie wordt geïntegreerd. Ik zeg je dit, dus moet je ervan weten. Ik geef je het feit van de zaak. Hier is ons oude familielid. Ze zocht daarin een beetje naar haar correspondentie En ze vond het geluk van correspondentie van een historische referentie. Je ontmoet niemand die je niet kent. Het is alleen, hoe beperkt ben je in die oude definitie van je associatie?

Vandaag heb je geleerd je energie vrij te geven. Dit is het Werkboek van Een Cursus in Wonderen. In vredesnaam! Wel, hoe komt het dat sommige mensen dat beter kunnen dan jij? Waar heb je het over? Niets kan ontsnappen aan de aandacht van jouw denkgeest. Hoe waardevol is deze manier van denken? Heel waardevol als je jezelf daarbij niet hoeft te verdoven. Begrijpen jullie dat? Scheppend denken maakt verdoving noodzakelijk omdat de hartstocht van het scheppende denken niet achter het overblijfsel van de menselijke conditie gesteld kunnen worden. Daarom zijn de meeste artiesten dood tegen de tijd dat ze 30 zijn. Het is onmogelijk dat zij de totaliteit van hun eigen denkgeest kunnen uitdrukken. Die raakt eenvoudig overbelast, aangezien de bedrading in hun hersenen het zal overbelasten, en het wordt heel pijnlijk en dus reduceren ze het. Zij drinken teneinde zich er van af te scheiden. Met andere woorden, ik dronk om mijn denkgeest te reduceren, niet om hem te vermeerderen. Veel mensen drinken om hun denkgeest te vermeerderen. Mijn probleem was dat ik niets in een associatie kon vasthouden.

Nu, ik onderwijs jullie om dat in een nieuw perspectief te doen. Ik onderwijs jullie om constant andere associaties te vinden. Probeer helemaal geen resultaten te bereiken. Het proces daarvan is je wil over te geven aan God. Als je je wil niet overgeeft aan God, zul je eenvoudigweg correleren tot je niet meer tegen je eigen gedachtepatronen kunt.

De denkgeest zal zeggen: “Waarom concentreer je je niet op de oorzaak en het gevolg van deze associatie?”

Het was niet mijn bedoeling een talk te houden van een alcoholistengeest, maar dat is wat het is. Mijn denkgeest kon dat niet. Er waren altijd te veel kanten aan de associatie, extrapolaties tussen de dode kip en de Rocks. Ik had het op een hele hoop verschillende manier kunnen doen, maar het is een ware uitspraak.

Zie je hoe eenvoudig dit is? Tjonge, er staat een boel hiervan in de Cursus. Je moet dit werkelijk gewild hebben of waarom ben je zo blij nu je het gevonden hebt? Dat is wonderbaarlijk denken. Heb ik je echt verteld dat je alleen met jezelf vastzit als je hier blijft; dat er werkelijk niemand buiten je is; dat je deze droom maar blijft dromen in je eigen denkgeest? Wat een ongelofelijk idee. Het is zowel beangstigend als vreugdevol, want ergens ga je er op uit en ga je deze andere vormen in dit kleine plekje construeren die jou gaan bevestigen, in je eigen geheugen – deze spookgedaanten van mensen. Dat is gewoon onzin. Er is niets werkelijks aan hen. Helemaal niets. Zij zullen oplossen.

Maar kijk, mijn denkgeest lost op in de soliditeit van jou, niet in de spookachtigheid. Laat de vorm zijn wat ze is. Jouw denkgeest zal er mee omgaan in zijn nieuwe associatie. Het is ongelofelijk dat jouw denkgeest sowieso zal zijn wat hij is. Heb je geleerd om dat te doen? Maar ergens heb je een terugblik, waarom lach je anders? Dat is waar, maar hij is alleen vreugdevol. Als ik het in verband breng met de eerdere ervaring zal ik de angst van de verbinding voelen en zal ik lijden onder die verbinding of de verificatie van het Heilig Ogenblik. Dat is het. Het verandert sowieso de hele tijd, nietwaar?

Dus God is een idee, nietwaar? Hebben jullie een idee over God? Kom nou. Heb een idee met mij.

“Ja, maar ik kan niet een idee hebben over een abstractie.”

Waarom niet? Hij zal sowieso zijn wat jij ook maar denkt dat Hij is. Alles is een idee. Jij bent een idee.

“Had God oorspronkelijk een idee over jou?”

Wat bedoel je, oorspronkelijk? Zeker, wanneer ik een idee over God heb, neem ik al mijn correspondenties en herinner ik mij wat ik zou willen dat God is in de correspondentie van mijzelf. Waarom zou ik dat niet doen? God is een bedenksel van mijn denkgeest. Hoe kun je ermee opschieten?

“Nou, vrij goed.”

Dit is de “Wetten van Chaos.

“God geeft mij echt een hoop goeie dingen die ik fijn vind; sommige dingen vind ik niet fijn, maar ik moet begrijpen dat ik ze toch moet accepteren. Er is niets wat ik eraan kan doen omdat Hij God is. Hij kan nu de oorzaak zijn van mijn pijn en ik hoef niet te begrijpen. Ik moet het accepteren.”

Dat is gewoon onzin. Dat is het nieuwe boek van de Paus: wij beheersen God omdat we Hem in onze pijn gedwongen hebben. Wij kunnen Hem maken. Hij begin de vergissing ons te erkennen. Dat is een zin in dat boek. En nu hebben we Hem in onze denkgeest gevangen. Zie je dat? De mens heeft een authoriteitsprobleempje. Dat kan niet anders, want hij is zijn eigen probleem en wil dat ook zijn. Hij wil dat zijn. Nu, laat jij jezelf gelden? Tegen wie laat jij jezelf gelden? Jezelf? Bedoel je dat jij de enige bent die deelneemt. Is dat waar? Wat is daar mis mee? Niets. Is het leuk?

Jij speelt het spel van de dood. Maar je kunt echt niet sterven. Er is niet zoiets als de dood. Dus, zie je hem? Ik maak geen bezwaar tegen je feiten. Geef me welk feit je ook maar wil. Wel, hoe correspondeert dat feit in jouw denkgeest is waarover ik wil weten. Laat het waar zijn. Alles is waar door de mogelijkheid ervan is eigenlijk wat ik je probeer te laten zien. Dat je het vervolgens ontkent betekent absoluut niets. Het is ongelofelijk hoe de denkgeest het niet doet.

Mars heeft een gemiddelde diameter van 4.240 mijl. Zij is ongeveer de helft zo groot als de aarde. Is dat waardevol voor je?

“Je hebt me net verteld dat er niet zo iets als Mars.”

Dat deed ik wel. Ik vertelde je dat Mars een gemiddelde diameter heeft.

“Wat ben jij, een specialist? Specialiseer jij je in Marsiaanse associaties?”

Ik weet dat als een feit in mijn denkgeest. Onthoud, niets bevindt zich buiten jouw denkgeest. Is dat ok? Ik doe het op dit moment me jullie. Kun je dat zien? Kun je het begrijpen? Als je je denkgeest niet vastbindt in het feit, kan hij overal heen. Daarom ben je op deze plek, om dat te laten gebeuren. Ik zeg je dat cellulair herstel, of verlichting, heel wel mogelijk is, en er zijn maar zoveel cellen die in een associatie moeten worden geconverteerd. Dat het is het feit van de zaak.

Kun je horen wat ik doe? Het is ongelofelijk. Zie je dat? De gedachte die ik zojuist had; ik kwam op Mars terecht. Geen wonder dat je ‘s-nachts niet kunt slapen. Als je denkgeest heel actief is, zul je ontdekken dat je niet slaapt. Niet alleen zul je niet slapen, maar je zult je min of meer bevinden in een, wat we noemen, etherische staat, waar je hersenen bezig zijn cellen te converteren waarvan je je niets een bewust hoeft te zijn. Zij werken de hele tijd. Je hebt miljarden cellen. Er zijn meer synapsen in jouw hersenen aan de gang dan er sterren in het hele universum zijn. Zodat, zodra je het eenmaal aan de gang hebt, je aan iets anders kunt denken, en dan gaat het gewoon door. Ware uitspraak. In feite, herinneren kan het afremmen. Maar als je het een moment wilt vertragen om opnieuw te associëren is dat heel goed mogelijk, als je het niet uitdrukkelijk maakt in je eigen denkgeest. Ik probeer je te leren hoe de denkgeest werkt. Ik kijk eigenlijk terug op hoe ik hiertoe ben gekomen. Je kunt, op ieder moment, iedere andere gedachte in je denkgeest introduceren die je wilt. Nou, dat ontspoort je misschien in die andere spoorformulering. Zo niet, dan zal je denkgeest voort blijven gaan dat te consolideren in de nieuwe relatie van je denken. Waarom? Je hebt immers de vormassociatie opgeklapt? Je hebt de objectiviteit van je persona bevrijd teneinde de formulering te continueren. Dat is een beschrijving van het wonder, nietwaar? Het licht komt letterlijk omlaag omdat je letterlijk niet ergens ontspoorde in een eindeloze zoektocht die nergens heen leidde. Want het is onmogelijk dat het terug zou gaan, voorbij de gedachte dat je over de relatie had. Wauw!

Dus jij zegt: “Nou, vertel me meer over de Red Rock kip. Dat is geestig. Ik moet meer weten over Rhode Island Reds. Gebruiken ze die nog?”

Ja, ze gebruiken wat jij noemt ‘Red Rocks’ nog steeds. Weet je waarom? Ze hebben geen kip-seksers nodig – je weet wel, degene die kan zeggen van welke sekse een pasgeboren kuiken heeft, de Japanse lui die zich specialiseren in seksen. Zij hebben ontdekt dat in een Red Rock het dons tussen de haan en de hen van elkaar verschilt op de eerste dag. Dat maakt het hele behouden van kip-seksers overbodig. Het dons heeft een subtiel andere kleur. Is dat niet aardig om te weten. Wanneer het geboren is kun je de haan en de hen uit elkaar houden. Het heeft ze bijna honderd jaar gekost om dat te ontdekken. Je zou denken dat er een eenvoudigere manier zou zijn! Zeker, jij hebt een eenvoudigere manier! Eigenlijk is jou manier gecompliceerder. Aan de oppervlakte is hij eenvoudiger. Het lijkt dat je het geslacht zou kunnen bepalen aan de hand van de fysieke associatie. Het is niet waar. Zie je dat?

Je doet nooit dingen voor de redenen dat je denkt dat je ze doet. Zie je dat? Dus, wil je de eieren of wil je het vlees? Mijn denkgeest kan dit heel eenvoudig doen.

“Ja, maar als ik de kip opeet, heb ik de eieren niet.”

Dat is een dilemma. Daar is geen antwoord op. Het antwoord is de Christus te consumeren en Hij zal mij op mystieke wijze in mijn associatie bevestigen. Hij zal mij vernieuwen, want ik zal de Christus eten; ik zal de totaliteit van mijzelf eten. Jezus leert dit in deze andere les die ik van plan was te doen. De kwade totaliteit van jou staat naast de Christus van jou. Je consumeert letterlijk de Christus in de definitie van het voedsel van jouw eigen denkgeest. Dat is wat jij doet. We noemen dat ‘de Christus kruisigen.’ Maar die hele Christus is er altijd. Hij moet dat wel zijn. De Christus is niet een lichaam, en toch is Hij altijd bij jou. Ik onderwijs Christus-bewustheid. Ga je eigen formulering van je denkgeest uit de weg.

Zijn die gedaanten ieder heel tot zichzelf? Alleen voor het moment dat zij heel zijn tot zichzelf. Een van hen is tijdelijk en verdwijnt voor altijd, de ander is eeuwig en zal altijd een deel van jou zijn – deel van de totaliteit van God. Zie je hoe eenvoudig dit is. Dus ik word een Licht lichaam. Zie je dat? Je dwingt de associatie van je lichaam niet langer. Je verliest je gedachtevorm identiteit. Nou en? Die waren toch niet werkelijk. Lessen 92 en 93. Laat het licht binnen in je vormassociaties. Waarom niet?

“Ik zal mijn vormassociaties verliezen.”

Ja. Wees daar niet bang voor. Jouw denkgeest is het beslissingsmechanisme. Het is sowieso de hele tijd aan de gang. Hou op te proberen je eigen denkproces te manipuleren. Wauw. Dat is slopend! Hoe doe je dat! Je moet jezelf constant in je eigen associatie dwingen. Niet langer. Je hebt een nieuwe manier van oefenen geleerd. Je bent niet verdwenen. Je bent nog steeds hier.

“Nou, als ik dat doe, verdwijn ik in Licht.”

Nu, dan ben je verdwenen. Mijn zorg is hoe je dit nu doet. Jij bent degenen die opstanding wilde leren. Ik onderwijs je letterlijk lichamelijke opstanding. Ik doe het graag. Heb je je ingeschreven voor de klas? Waarom zou je niet alles hebben wat je wilde? Je bent niet langer tevreden met de associatie van jezelf. Het kan mij niet schelen wat die was. Hoe zou je er tevreden mee kunnen zijn? Het leven is eeuwig en breidt zich voor altijd uit in de vreugdevolle realisatie van God. Dit is niet het leven, toch?

“Nou, ik zou het zeker graag willen definiëren.”

Ga je gang.

Bedoel je dat het enige wat ik jullie werkelijk onderwijs is: “Formuleer niet”? Ik ben daarbij terug. Ik wil dat je ziet hoe het wonder werkt. Als ik je mijn conversie aanbiedt. Dit is genezing en opstanding tegelijkertijd. Als je dat aanvaardt, zul je een cellulaire re-associatie van de totaliteit van je denkgeest ondergaan, eenvoudig omdat je niet vasthoudt aan je eigen identiteit? Nu, werkt dat? Het werkt? De enige reden dat het niet zou werken is als je met jezelf zou uitwisselen. Ik ben niet van plan met jou uit te wisselen. Waarom zou ik met jou uitwisselen? Ik bied je het Heilige Ogenblik aan.

Als je geen beperkingen neerzet is er absoluut geen enkele reden waarom niet iedere andere associatie volledig genezen is. Wanneer jij genezen bent, ben je niet alleen genezen, eenvoudig omdat je niet alleen bent. Dit zijn allemaal associaties van jouw eigen denkgeest. Gebruik elkaar als je wil. Ik kan het misschien een beetje beter dan je eerder bereid was te accepteren. Zodra je het in je eigen denkgeest aanvaardt, begin je onmiddellijk verlichting te ervaren. Aangezien het slechts jouw eigen identiteit was die je weerhield.

Dat is leuk.

“Gebeurt dat werkelijk met mij?”

Hoe spontaner, des te gelukkiger het je zal maken. Ik geef je een feit. Ik wil niet dat je perceptueel doet. Feit is dat hoe perceptueler, des te beperkender het zal zijn. Waarom? Het is een feit. Toch? Niet omdat ik het tegen je zei, maar omdat de restrictie is wat het voorkomen van de scheppende denkgeest is. Het heeft geen zin te proberen de restrictie te definiëren. Als je beperkt, beperk je. Jij bent een beperking. De ziekte ben jij. Het is ongelofelijk! Ik houd je met opzet een beetje in je denkgeest vast zodat je zoveel mogelijk gegevens kunt correleren, zodat je letterlijk naar licht kunt exploderen en verdwenen zijn. Anders zul je een tendens hebben waar je ook bent te nemen en dat te gebruiken, en dat is helemaal prima. Maar je kunt jezelf niet scheiden van je Zelf.

Het Werkboek van de Cursus zou een prachtige manier kunnen zijn om te beginnen, nietwaar? Ik zie alleen het verleden. Dus het had met jou te maken, nietwaar? Wat had het te maken met bloedende palmen? Alleen wat jij dacht dat het ermee te maken had. Niet meer en niet minder. Ik bied je gewoon de totaliteit aan. Het is een heel natuurlijk, onvermijdelijk proces. Gijlieden, waarom zou je je in de menselijk conditie bevinden als die niet zou gaan overstijgen? Zie je dat? Er is niets buiten jouw denkgeest. Er zou geen reden zijn voor de menselijke conditie behalve de transcendentie ervan, want de menselijke conditie is het enige dat de overstijging vereist. Jij bent slechts een moment – gespleten denkgeest – het moment tussen tijdelijkheid en de eeuwigheid. De een of de ander.

Tjonge, er is hier een hoop communicatie gaande.

“Zijn dit Grote Stralen die ik ervaar?”

Ja. Sommigen van jullie zijn Grote Bobs! Wie is Bob?! Waarom is het dat Roberts nooit verlicht kunnen worden? Ik heb nooit een Robert gekend die is ontwaakt. Bobs willen hun naam niet veranderen, toch? Zij willen een Bob zijn. Geen wonder dat ze niet verlicht kunnen worden! Ben jij dat Bob? Zie je dat? Bobs worden altijd eindelijk soort van afgebroken, nietwaar? Gebobt. Jullie hebben zoveel plezier van mijn grappen! Waarom? Ik hou ze niet in het vasthouden van onze identiteit. Je kunt ieder woord zeggen. Ik garandeer je dat dat waar is: Neushoorn! Nee, jullie dachten “nijlpaard.” Je hebt het in de gaten. Weet je, dit is een nijlpaard. Dat is een neushoorn. Het was niet mijn bedoeling op jullie in te hoornen! Dat is het plezier van een vrije denkgeest. En het is een grap omdat de wereld een grap is. Het is geestig. Geestigheid is niets anders dan dat expletieve moment van de bevrijding van de gedachte. Het kan geassocieerd worden met vallen op je achterste, nietwaar? De Drie Stooges brengen elkaar pijn toe, zeer tot jullie plezier. Bong! Je weet wel, zij slaan elkaar.

Zolang als je hier nu bent, is “een feit per dag” wat verlossing is.

“Nu, wat als ik het vergeet? Zal ik dan terug moeten gaan en het herhalen?”

Je zult het nooit vergeten; het zal er altijd zijn. Er is niets buiten jou. Is het mogelijk sommige dingen onmiddellijk te leren, op basis van de conditie van je denkgeest? Zeker. Het enige wat ik probeer te doen is jou te bevrijden tot de totaliteit van je denkgeest. Jij hebt wat je noemt korte termijn, snap geheugen, die je opzettelijk van plan bent te vergeten. Wat je moet begrijpen is dat het geen verzoeningen van geheugen zijn, maar eerder formuleringen van zelf-identiteit die gebruikt kunnen worden in iedere totaliteit waarin je wilt dat zij worden uitgedrukt.

Het is heel belangrijk dat je begrijpt dat elk overtuigend denken niet is wat denken is. Heel cruciaal dat je begrijpt dat de perceptuele denkgeest altijd het resultaat krijgt van zijn eigen oorzaak en gevolg. Ik geef je de zin: Oorzaak en gevolg zijn precies hetzelfde. Als je wilt weten dat zij verschillend zijn, zullen ze altijd hetzelfde zijn en vervat binnen je relatie. Het heeft geen zin het conflict van afscheiding te lijden van zowel je oorzaak en je gevolg; dat zou onmiddellijk reduceren tot ineffectiviteit, of onmogelijkheid eenvoudig omdat er geen oorzaak voor zou zijn. Maar in die zin zou het geen enkel verschil maken wat de vorm van enige gedachte die je in je denkgeest had is. Hij wil zijn eigen totaliteit zijn – niet gebaseerd op enige referentie. Ik geef dezelfde talk opnieuw.

Aangezien jij referentieel bent, moet je er binnen jouw eigen associatie geen specifieke referentie aan geven. Dat zou kwantumdenken zijn. Je begrijpt dat het letterlijk kwantumdenken is, waar je miljarden cellen gebruikt die vervat zijn in je eigen denkgeest, ieder een rechtstreekse specialisatie van de correspondentie van het lichaam in zijn afgescheiden identiteit opdat hij in de droom kan worden gelokaliseerd. Onthoud dat je er op zijn meest 6% van gebruikt. Al die andere associatie zal een geestesassociatie zijn van een latere tijd, besloten binnenin de cortex. Het zijn letterlijk latere-tijd associaties. Die letterlijk wachten om in het spel gebracht te worden. Ik bedoel niet dat zij statisch zijn – ik kan dit niet onderwijzen – ik bedoel dat zij de hele tijd aan de gang zijn. Ik onderwijs jullie het verschil tussen bestaande correspondentie en kwantumdenken. Dat is een ander soort denken. Alle pijn die je voelt is een tijdelijke correspondentie. Je kunt geen pijn voelen. Jezus noemt het een armoedig perspectief. Het is een perspectief van snelheid-van-het-licht formuleringen, specialisaties die worden behouden in de identiteit van dat onheilige ogenblik. Anders zou je helemaal geen pijn kunnen lijden, toch? Hoe zou je dat kunnen? Je zou haar gewoon vrijzetten. Dat is een kwantumgebeurtenis. Je verliest letterlijk de cellulaire relatie van de specialisatie binnenin de vorm? Bedoel je dat iedere cel binnenin het lichaam in feite een heelheid is? O, ja. Hoe kan er dan conflict zijn? Dat zou echt niet kunnen.

Een ding weten we zeker: Het gaat zijn wat jij maar zegt. Niet meer of minder. Maar tijd is stom. Tijd is onzinnig. Oud worden is zinloos. Ik zeg je niet dat je niet oud kunt worden. Ik zeg dat het geen enkele zin heeft. Welke zin zou het kunnen hebben? Dat is de grootste bedreiging die ik ooit zou kunnen zijn. Ik zeg je dat er geen enkele zin is in wat je hier ook doet. Het is onzinnig! Je zult eeuwig moeten zijn, wat je ook doet. Je zult voor altijd moeten zijn, en uitbreiden in liefdevolle totaliteit van je denkgeest. Je zult moeten ontwaken uit deze droom van dood en angst en eenzaamheid en pijn.

o-o-o-o-o-o-o