Een Meesters’ academie

Een Meesters’ academie

Wil je daar een moment naar kijken? Wat jij dus zegt is dat dit een natuurlijk proces is van de perceptuele denkgeest – die van jou. De Academie evolueert niet vanuit continue perceptuele associaties, maar alleen vanuit hun nieuwe beweringen in een breder bereik van conceptuele zelf – creatieve zelf-expressie – de erkenning van de evolutie van de mens. Is dat het? Dat is wat iedereen zegt. Iedereen zegt dat de mens evolueert. Zeg jij dat je een structurele locatie kunt hebben waar je daadwerkelijk de evolutionaire her-associatie van de mens in zijn denkgeest wilt versnellen? In essentie zou het helemaal niets te maken hebben met de conceptuele associatie, behalve in het wederzijds scheppende doel van de edelheid van de mens. Je moet dit in eerste instantie heel zacht onderwijzen. Je onderwijst het zoals Ralph Waldo – dat de mens meer is dan de som van zijn angstige deel-associaties met zichzelf. En dat is immers voor iedereen aanvaardbaar?

Het is op deze academie heel noodzakelijk dat je deze stap naar individuele transformatie aanvankelijk en de hele tijd neemt. Laat de gedisciplineerde identiteit zijn van zichzelf geprojecteerde conceptuele zelf-associaties meebrengen en hem de verbreding ervaren van zijn zelf-identiteit in de kennis van zijn associatie met jou in de reikwijdte van jouw leermiddelen.

Dat de beangstigende beperkingen waarin de mens zichzelf bevindt, in deze rondtollende modderbal van objectieve dood individueel in de denkgeest kan worden overstegen. Is dat wat jij me gaat vertellen? En het resultaat zal een totale her-associatie van de mens in een meer harmonieuze situatie van zichzelf in objectieve tijd. Je kunt het aanvankelijk op geen enkele andere manier onderwijzen. Ik probeer de twaalf beginselen van de academie te doen.

Jullie maken je totaal geen zorgen of de persoon schotels ziet, of dat hij een verhaal over kwantumfysica schrijft, of dat hij verklaart dat Salvador Dali God is. Het kan je niet schelen. Luister naar me. Wij zeggen: “Is dat niet geweldig!” Maar er is een proces dat de menselijke denkgeest ondergaat in een tijd-associatie naar een identiteit van universeel bewustzijn – een ontologische erkenning van Universele Denkgeest. Nu, als jij dat geformuleerd hebt in een scholastisch doel en een religieus commitment om angst te overwinnen, kun jij letterlijk niet worden aangevallen. Je kunt worden aangevallen voor het idee van transformatie, maar dat is heel moeilijk omdat jij al hebt gesuggereerd dat de transformatie een noodzaak voor je is om te geven en lief te hebben in de psychologie associatie. Wat jij werkelijk zegt is dat liefde – en we gaan de passie hiervan meenemen – een redelijke associatie is van de noodzaak voor de individuele denkgeest vrede te vinden in zijn eigen communicatieve middelen. We zijn totaal niet bezorgd over wat die middelen zijn. Hoor je mij? Hoor je wat jij zegt? Dit is Een Cursus in Wonderen.

In de hele associatie van de beginselen wordt de Cursus in Wonderen niet eens genoemd. Dat zal in het curriculum staan. Het kan mij niet schelen de academie een identiteit te geven, behalve de verklaring dat hij fundamenteel spiritueel is, dat wil zeggen een religie of een terugkomen van de denkgeest. De truc van de twaalf beginselen van de Academie is om helemaal geen perceptuele referentie te hebben, om maar niet te noemen de Philosophia Perennis en alle andere gidsen die de waarneming zullen dwingen, maar eerder te onderwijzen dat deze associatie er alleen is voor de transformatie van jouw denkgeest. Snap je dit? Het moet zo worden gedaan. En jullie zeggen dat denkgeesten op dit punt in hun eigen tijd een regeneratieve zelf-identiteit voelen – jullie hebben dat in ieder geval – die hen in staat zal stellen in een nieuw perspectief te komen van de relatie met zichzelf in tijdelijkheid.

Nu, als dat niet gebeurt, zal hij je dan aanvallen? Is hij een conditie van aanval als hij de ervaring niet heeft? Wat kan jou dat schelen? Dat maakt jou helemaal niets uit. Begrijp je me? Jij onderwijst alleen… wat? Metamorfose. Jij onderwijst transformatie van de denkgeest. Dat is acceptabel. Dat is nu misschien acceptabel. Er zijn genoeg getikte associaties in de wetenschap die hier zullen komen en de ervaring zullen hebben. Dit beperkt op geen enkele manier de zelf-identiteit van het individu in zijn morele waarde associatie, in zijn toewijding aan het zijn van een man of een vrouw en het hoofd van de familie. Het heeft letterlijk daar niets mee te maken. Er is geen enkel verzoek dat hij iets in zijn zelf-associatie opgeeft. Eenvoudig in het proces van het opgeven van zijn perceptuele zelf, zal hij een noosphere realiseren, zoals Teilhard de Chardin het noemde, een breder bereik. En dat kan immers worden onderwezen? Onderwezen als wat? Een ervaring. Dus jij zegt dat kennis een ervaring is, en dat kennis kan worden verworven door een verlichting van de perceptuele denkgeest. Dit is een aanbod van een overgang – de verklaring dat de menselijke perceptuele denkgeest een overgang is. Het is een tijdelijke, overgankelijke associatie van een evolutionair proces. Dat klinkt zo goed. Zie je, ik vind het niet erg te weten dat mijn lotsbestemming in de sterren ligt. Het idee dat ik mijn lotsbestemming nu kan vinden zou misschien heel aantrekkelijk voor mij kunnen zijn als ik niet word geconfronteerd met te veel magische onzin over hoe ik het moet doen.

Als je de fundamentele Cursus in Wonderen binnen kunt brengen. Als je in gedachten kunt houden dat dit is wat jullie gaan doen. En ik reken op jullie dit te doen. Jullie zijn degenen hier die, terwijl je de hele mensheid ergens in tijd vertegenwoordigt, het tot concepten blijven reduceren. Jullie zeggen dat jullie nu alleen door de bevrijding van jezelf, en niet door de identiteit van jezelf, een nieuwe associatie hebben ontwikkeld. Een daarvan zal dan daadwerkelijk zijn de psychologie van vreugde en geluk die uitstraalt. Dit is heel waardevol. We zullen een wetenschappelijk beginsel van kwantum deeltje-golf associatie nemen en dat veranderen in een vreugdevolle ervaring van zelf-identiteit? Vertellen jullie me dat jullie dat kunnen? Ja! Kun je dit horen? En je gaat onderwijzen dat het een andere associatie van de denkgeest is die het geluk veroorzaakt. Het is heel belangrijk dat je het beginsel van het wonder van geven hierin ontwikkelt, want anders zul je een hoop problemen hebben. Je gaat niet proberen iets te bewijzen. “Er valt hier niets te bewijzen” is jouw stelling, en dat bewijs, of een zelf-concept, is wat de angst voor de werkelijkheid is.

Luister: Dat is werkelijk. Ik verwacht niet van ze dat ze de eerste stap zetten die werkelijk is. Ons vereiste is alleen een moment juist denken. Als ik ze voor een minuut kan laten zeggen: “He, dit is een mogelijkheid dat er een transcendente is waarvan ik mij niet bewust ben.” Dat is de sleutel hiertoe, zonder in te gaan op de spirituele aspecten ervan, of in het bijzonder God, of doctrine. “Er is een Universele Denkgeest waarvan ik mij nu niet bewust ben omdat ik gevangen ben in mijn eigen conceptuele identiteit. Toch moet ik inbegrepen zijn met de Universele Denkgeest, want er is maar een denkgeest. En hoewel ik dat niet weet, moet ik dat te weten kunnen komen omdat ik de ervaring van transcendentie heb. Ik voel gelukzaligheid in deze nieuwe denkgeest van mij. En ik bespeur dat het werkelijk niets te maken heeft met de afzonderlijke perceptuele gedachten, maar alleen in een vertaling van die gedachte in een harmonieuze identiteit van mijzelf.”

Dus op de Academie zul je dans onderwijzen en schilderen. Is dat niet een vreemd en geweldig idee? Met andere woorden, je maakt een voorziening om de ervaring mogelijk te maken; die niet te ontkennen, wat eigenlijk is wat je zegt. Jullie preambule zegt: “Kom met een open denkgeest en deel de ervaring van onze wederzijdse werkelijkheid.” Is dit het? Probeer het in zijn denkgeest te formuleren. Natuurlijk kun je geen aandacht besteden aan een enkele perceptuele blokkade. Nee. Dit heeft niets te maken met het conflict in individuele vorm-associaties. Is dat waar? Oké. En het is individueel. Je onderwijst individuele transformatie. Er is uiteraard geen enkele manier dat jullie die transformatie aan hen kunnen opdringen. Maar je kunt wel met hen argumenteren, via hun eigen zelf-identiteit, naar een stelling dat zij meer zijn dan de objectieve werkelijkheid waarin zij zich bevinden. Heel mooi.

En het kan redelijk worden gedaan en moet ook redelijk worden gedaan. Jij hebt geleerd wat je bent en het is niet waar; dat er meer in je is dan dat. Deze geef je hen, dat het leren van de wereld achterblijft bij elke soort kennis als er een God is – een Universele Denkgeest. Ik kijk gewoon wat ik kan doen, wat precies is wat ik wil dat jullie doen wanneer je op de Academie komt. Breng ze in een groep, zet het open en kijk wat er mogelijk is, en laat ze niet gevangen raken in hun eigen troep. Ik wil gewoon kijken waar jullie hier mee zijn. Jullie gaan daadwerkelijk metamorfose of transformatie van de menselijke conditie onderwijzen in een hele liefdevolle denkgeest! Het kan me niet schelen hoe je het noemt. Het kan me absoluut niet schelen. Jullie zeggen dat er meer is in de hemel en de aarde dan je daarbuiten kunt zien.

“En terwijl het heel beangstigend voor me is, hoeft het niet beangstigend te zijn als ik de ervaring geleidelijk onderga.”

Hoe weinig weten ze! Dat kan ons niet schelen.

Dit zal overigens allemaal in de Cursus staan. Dit staat allemaal in de Cursus: de confrontatie van jezelf, de voortdurende her-associatie van jullie denkgeest, individueel. Dus we bevinden ons in het proces het nu te reduceren, zelfs beneden de ontkenners van deze directe associatie. Dit zal reduceren tot hen die geheel in slaap zijn die geen idee hebben wat wij doen. Je hebt geen enkele corruptie gezien tot je geprobeerd hebt dit te onderwijzen. Oké. Maar jullie zeggen: “Hier is het. Kom erin als je kunt, of als je wilt.” En we gaan de media van beperkte associatie van zelf-identiteit gebruiken. Er is geen reden waarom niet enige leraar van de Cursus hier kan komen en een leraar kan zijn. Geen enkele. Zij onderwijzen transformatie van de denkgeest. En we kunnen deze leraren gebruiken als we ze kunnen krijgen in een vastbeslotenheid hun eigen zelf-identiteit te her-associëren, in plaats hun werkelijkheid te verkondigen bij hun beperkte manifestatie van zichzelf. We moeten ze in dat opzicht misleiden. Maar we begrijpen dat het geheel een façade is.

De sleutel tot dit is dan dat dit hele ding slechts een façade is. Als jullie dit kunnen horen, zullen jullie geen probleem hebben met de Academie. Ongeacht wat de schijnbare perceptuele kwalificatie is, het is een façade van perceptuele onwerkelijkheid, van gedachtevorm-associaties die jullie beschermen tegen de werkelijkheid van God of hele denkgeest die jullie omringt. Jullie blijven die gewaden van identiteit aantrekken; jullie kunnen die deze associatie inbrengen en ze onderzoeken en bevrijden, via een scheppend doel je schijnbare identiteit te overstijgen. Dat is mooi.

Weten jullie wat de moeilijkste her-associatie zal zijn? De fysieke aspecten ervan. Ik ga je dit vertellen. Jullie hebben, hopelijk, ergens, voor lief genomen, tenminste zonder teveel ontkenning, dat jullie lichamelijke veranderingen in jullie lichaam-associatie ondergaan. Het is heel belangrijk dat we een klas over endorfines hebben. Het kan mij niet schelen als je ze endorfines noemt, of magnetische cellulaire synapsen van her-associatie, want de erkenning van het lopende proces kan heel goed worden ingepast in het akkoord van de transformatie als er niet specifiek met omgaat. Als je de chakra’s correleert als de kerken, dat vind ik prachtig. Je zult honderd mensen hebben die hier komen die Edgar Cayce’s Armageddon gaan bevestigen. Het kan me niet schelen. Wat kan mij het schelen? Ik weet al dat je dat doet. Is het mogelijk dat jullie dat op eigen kracht bereiken, zonder mij? Het lijdt geen twijfel dat ik jullie richting geef. Ik weet niet wat ik doe. Ik onderwijs alleen totale abstractie van God, of her-associatie, en voorzie je van een mechanisme.

Jullie zeggen dat het op de Academie, door jou, mogelijk is – dit nu is Cursus – via de erkenning van de noodzaak voor jou transcendentie, of dat je afkomstig bent van een gemeenschappelijk Bron, de noodzaak te laten gaan jouw eigen associaties om je heen aan te vallen of te verdedigen. Nu ben je in de totale psychologie van de Cursus in Wonderen. Nu, vanzelfsprekend als je iemand hebt die komt om kwantumnatuurkunde te bestuderen, heeft hij letterlijk geen correlatie tussen die twee ideeën. Hij heeft er geen enkele. Het idee dat er een associatie bestaat tussen het feit dat hij zijn vrouw slaat en een interstellaire quasar komt niet in hem op. Het komt niet in hem op. Jullie gaan hem laten zien dat, ja, je participeert inderdaad wel in je eigen onderzoek, en je onderzoekt uiteindelijk alleen jezelf. Je onderzoekt je eigen perceptuele denkgeest. Dat is een geweldige stap, dat jouw filosofie je psychologie is; dat jouw wetenschap jouw kunst is. De wetenschap van de denkgeest is een kunst van zelfbeschikking door de noodzaak voor de mens om te scheppen, lief te hebben en zichzelf een identiteit te geven. Natuurlijk. Ik wil ze dat niet afnemen.

We proberen het je te geven. Jij wil jezelf vastbinden in concepten. Ik wil dat conflict niet. Ik ga dit zo open maken dat er niets occult’s aan is. Je zult zien dat het zo open is dat het totaal stoffelijk is. Dat kan me niet schelen. De fundamentele premissen zullen totaal occult blijven. Maar als je het in de perceptuele denkgeest niet objectief maakt, neem je alle documentatie van hem weg. Als je de Cursus in Wonderen gebruikt – en dit is het grote “tijd” idee – is de documentatie historisch altijd verdwenen, bijvoorbeeld, dat de denkgeest is verdwenen. Wat een geweldig instrument om dit te onderwijzen! Het maakt geen enkel verschil wie ze zijn. Wanneer ze zitten ga jij ze onderwijzen: “Je bevindt je in een conceptuele identiteit van jezelf die kan worden overstegen.”

Wat kan ons het schelen als zij de ervaring identificeren? Het is Een Cursus in Wonderen. Zij willen zichzelf identificeren. Ik reduceer dit echt. Ze willen een ervaring hebben van de fenomenen. Jullie gaan hen evenwel niets ontzeggen. Nu, jullie zullen worden aangevallen en dwaas gevonden omdat je ze helemaal geen perceptuele associaties van zichzelf ontzegt, toch? Het enige wat je hen vertelt is “Hé, blijf bij de les. Dat is voorbij. Wat gaan we nu doen?” Dat ik onderdeel ben van een soort die zich aan het ontwikkelen is tot een galactische identiteit? Ik vind het leuk. Ik zie het de hele tijd op televisie. Jullie Star Trek-ies kunnen een cursus in Trekeisme geven. Ik vind het niet erg als jullie dat doen. Ik denk dat jullie dat moeten doen. Het hele idee van ruimte-warp, het idee van bewegen in tijd is wat wij onderwijzen.

Nu, natuurlijk zal de beklemde discipline ons als belachelijk zien, want zij zijn beperkt tot hun eigen associatie. Maar elke groep van dezen bevat een enkel bewustzijn die zijn eigen associatie in twijfel trekt. Hij zal bijna onvermijdelijk degene zijn die het onderwees en vervolgens de futiliteit van zijn eigen onderwijs besefte. Als je hem kunt krijgen, boek je echte goede vooruitgang. Dat is werkelijk de denkgeest die we willen hebben. Dat wil niet zeggen dat je geen denkgeesten zult krijgen die de hele zaak vanaf het begin hebben ontkend en die het Licht in zullen springen en totaal verstandelijk worden bekwaamd. Na veertig dagen zullen zij meer weten dan iedereen die hier ooit iets over wist.

Jakob Böhme, de grote christelijke mysticus, zegt:  “In een moment wist ik meer dan iemand in de Universele Geest zou kunnen leren.” Het is daar allemaal in. Leren is dan een proces van inclusie in plaats van aftrekking. Dat is wat wij onderwijzen. Dit is een proces van inclusie, één denkgeest. Luister. Je kunt wat je nu gaat doen niet maar half doen. Als je een Academie gaat hebben, zul je die echt aards moeten maken. Mijn probleem is niet of ik al dan niet doe, mijn probleem is hoe jij ermee associeert. Ik spreek tot jou individueel. Mijn probleem is hoezeer jij in jouw eigen perceptuele denkgeest werkelijk denkt dat een hele denkgeest geloof hecht aan de perceptuele identiteit. Hij hecht er geen enkel geloof aan. Dit is de hele basis van de Cursus.

Ergens zul je moeten gaan zien dat als het allemaal een façade is, je geen zorg hoeft te hebben over de misleiding die je in je eigen denkgeest gebruikt. Dat zal worden gedemonstreerd door het loslaten van jouw individuele referentie in je onderwijsmiddelen in de klas. Ik verzeker je dat dat waar is. En in de directe mate dat jij individueel – ik heb het tegen jou – niet probeert jouw eigen perceptuele kennis uit te wisselen – die futiel en belachelijk is – met de associaties die je onderwijst, kun je hen wijzen de ervaring van het wonder te ondergaan. Dat is wat er zal gebeuren wanneer we ze hier krijgen. Het kan ons niet schelen hoe ze komen. Maar jij zegt dat je dat kunt. Wat zul je hebben als je het niet doet? Je eindigt met weer een werkelijk brede academische associatie van de ontkenning van de werkelijkheid. En dat is in feite wat er gebeurt. Maar ben daar niet bezorgd over. Onthoud, dit is maar een front. Je gaat de voordeur hiervan in en komt nooit naar buiten. Hoor je dat? Dat heet het Grensgebied. Je loopt naar binnen en je bent gewoon verdwenen. Mist iemand je? Nee. Je mist jezelf misschien even, maar ga de deur binnen. Dat is het verschil tussen kruisiging en opstanding. Als je de eenzaamheid voelt van niet hele te zijn met God, kom dan hier en wees heel met God, en alles komt goed. Het andere probleem dat je hiermee zult hebben is schijnbare perceptuele gezamenlijke identiteit. Die zal altijd als een cult worden beschouwd. Dus laat het in een hele brede manier vorm krijgen.

De tendens naar verlichting zal leiding tot een cirkel van Verzoening, of helderheid in de mandala van de herinnering van het bewustzijn. Dat gebeurt terwijl dit gebeurt. Dit is een demonstratie van het vermogen van chaos te komen naar Licht in de brede associatie. Dat is precies wat dit is.

Je kunt ze onderwijzen dat denkgeesten communiceren en dat perceptuele lichaamsidentiteiten communicatie afbreken. Dat is het hele onderwijs. Maar je moet ze daar eerst krijgen. Je gaat ze er zeker niet krijgen in Cursus in Wonderen groepen, want de concepten zijn belachelijk. Zij zijn reducties tot wat dan ook. Je zou net zo goed astrologische groepen kunnen hebben, of communisten of filatelisten. Filatelisten? Zie je hoe beperkend groepen zijn? Jullie zeggen dat jullie helemaal voor een ander doel bij elkaar komen. Dat is aardig. Net als op zondag naar de kerk gaan. Eigenlijk komen zij samen voor een ander doel.

Evolutie van de menselijke denkgeest – het bewustzijn van het bewustzijn kan worden overstegen in een enkel bewustzijn. Het conflict van de denkgeest in zijn zelf-identiteit is een stelling van een heelheid van denkgeest die bereikt is door transformatie. Dus deze tekst van een Denkgeest buiten de tijd, die jou dit in jouw eigen associatie onderwijst, zal begrijpelijk voor je zijn. Ik wil er zeker van zijn dat ik dit heb. Als jij als mens deze identiteit inkwam, en ik hier in een stoel zat, waar ben jij dan in vredesnaam met dit boek? En ik kijk daarnaar. Hoezeer zul jij een her-associatie in jouw eigen denkgeest eisen als dit boek zegt dat al jouw concepten je binden aan de dood? Het is duidelijk dat jouw onwil dat te accepteren de noodzaak voor de Verzoening vormt. Is dat zo? De perceptuele noodzaak te weten waar dit vandaan is gekomen heeft helemaal niets met de waarheid te maken. Het zou de erkenning vragen dat het afkomstig is van iets dat niet kan worden begrepen of ergens in een andere identiteit van tijd.

Concepten worden aangeleerd. 

Jongens, ik praat tegen jullie. Ik wil kijken of dit zou werken. Ik praat tegen jullie in je individuele denkgeest. Iedereen heeft een identiteit in het concept over jezelf. Zij worden altijd door jou geleerd, nietwaar?

Ze zijn niet natuurlijk. 

Hele denkgeest, of Universele Denkgeest, is uitsluitend een scheppend doel van zelf-identiteit.

Los van het leerproces bestaan ze niet. 

Ze zijn niet werkelijk.

Ze worden niet gegeven, dus moeten ze zijn gemaakt. 

Niets dat jij hier hebt ingebracht is waar.

Niet één is waar.

Hoezeer verwerp jij dat in jouw eigen denkgeest? Ik heb geen idee. Geen van jouw concepten zijn waar. Ik ga dit niet opnieuw onderwijzen, maar dit is wat we zeggen.

Niet één is waar, en vele komen voort uit koortsachtige verbeeldingen, verhit van haat en van de vervormingen die uit angst ontstaan. 

Herinner je je de film? (Defending Your Life) Je bent heel angstig over je eigen associaties. I zeg je dat als je ze nu laat gaan, je een overstijging zult ervaren. Iemand die bij je zit zal zeggen: “Wauw, dat was makkelijk. Ik ervaar een overstijging.” Zeg je dat hij dan in zijn eigen tijd identiteit klaar is om die ervaring te hebben? Ja. Hoeveel zijn er, van deze groep, die werkelijk klaar zijn hun eigen I Ching, hun eigen zelf-identiteit, genetisch, te brengen in een totale her-kenning van Universele Denkgeest, een vertaling van het potentieel van de menselijke denkgeest zichzelf in zijn eigen associatie te onderkennen?

Dat is de Cursus in Wonderen. 

Wat is een concept anders dan een gedachte waaraan haar maker een eigen betekenis geeft?

En de persoon zegt: “Natuurlijk doe ik dat!” En jij weet het. We doen hier helemaal geen poging het bewustzijn te laten zeggen: “Er is hier een heel ding waarvoor ik hier ben om jou conceptueel over te vertellen.” Dat is niet hoe je dit onderwijst. Hij bevindt zich in een voortdurend zelf-onderzoek van zichzelf in zijn eigen identiteit. Dat is immers wat hij is?

Concepten houden de wereld in stand. Maar ze kunnen niet worden aangewend om aan te tonen dat de wereld werkelijk is..”

Laat me je dat zien doen. Nu, als de conceptuele associatie zegt: “Ik ben tevreden met de deze vormen die om mij heen zijn, die mij een identiteit geven,” zal hij natuurlijk zijn tevredenheid daarmee onderhouden. Maar bedenk dit: waar hij zich ook bevindt in zijn eigen associaties heeft helemaal niets met de werkelijkheid te maken, en dat is in feite dit hele onderwijs. Her-associatie heeft niet echt met de werkelijkheid te maken, maar alleen met de transformatie van het afgescheidene, of de onwerkelijkheid, naar de werkelijkheid. Toch?

Concepten houden de wereld in stand. Maar ze kunnen niet worden aangewend om aan te tonen dat de wereld werkelijk is. Want ze zijn allemaal binnen de wereld gemaakt, zijn in haar schaduw geboren, groeien volgens haar gebruiken, en worden tenslotte in haar denken ‘rijp’. Het zijn denkbeelden van afgoden, geschilderd met de penselen van de wereld, die niet in staat zijn één enkel schilderij te vervaardigen dat de waarheid weergeeft.

Deze hele associatie is er om je in staat te stellen een enkel beeld van jouw holografische denkgeest in de tijd maken dat de waarheid voor één moment weergeeft. Daarna zul je nooit meer dezelfde zijn, want je zult zoeken naar de helderheid van jouw eigen zelf-identiteit binnen deze penseel of schilderij dat jij van jezelf geschilderd hebt, omdat het goed voor je zal voelen, omdat je zult houden van de harmonie ervan. En je zult niet langer het conflict willen van je eigen conceptuele noodzaak vast te houden aan je eigen identiteit. Dat is immers wat dit zegt?

Een zelfconcept heeft absoluut geen betekenis, want niemand hier kan zien waartoe het dient, en dus kan niemand zich een beeld vormen van wat het is. Toch is al wat onder leiding van de wereld wordt geleerd, begonnen en beëindigd met het ene oogmerk jou dit concept van jezelf te leren, opdat je ervoor zou kiezen de wetten van deze wereld te volgen en nooit zou proberen verder dan haar wegen te gaan, of je rekenschap te geven van de manier waarop jij jezelf ziet.

Jullie komen hier nu als individuen die tegen mij zeggen: “Ik ben in een chaotische associatie van een wereld die zo beperkt is, en ik ben er doodmoe van. Ik ben op zoek naar een andere identiteit van mijzelf.” De basis voor de Academie is uitsluiten “Ken Uzelf.” Dat is de tweede Latijnse slogan, na “Dat kun je alleen op wonderbaarlijke wijze.” Zie je? Dat zijn de twee slogans, dat jij jezelf moet kennen en jezelf alleen kunt kennen door een wonder.

Zodra dat gebeurt, zal dit verdwenen zijn. Ik hier nog één duik nemen. En dat komt alleen omdat jij me vertelt dat het in dit kader in feite mogelijk is deze hele, hele, hele, hele,  hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele, hele eenvoudige behandeling van individuele transformatie van de denkgeest te nemen en die te insinueren in een chaotische herinnering dat vastbesloten is zichzelf niet de macht van zijn eigen denkgeest te geven – die letterlijk in slaap is in zijn eigen herinnering. Wie is het die slaapt? Jij! Nu, je hoeft hier niet te blijven. Waarom in vredesnaam zou je hier moeten blijven? Er is helemaal niet zoiets als deze plaats als hier. Jij gaat uitsluitend de overgang binnen om een moment te komen en zo snel mogelijk weg te zijn.

“Maar je zei zojuist dat we een Academie krijgen.”

Nee, dat zei ik niet. Ik zei niets van dien aard. Het enige probleem dat ik hiermee heb, als ik zo diep duik, is dat jullie mij gewoon zullen includeren met jullie natuurlijke waarnemingen. Ik zal weg zijn en jullie zullen hier zijn met een vestiging. Als je dat wilt doen met je denkgeest kan ik je niet tegenhouden. Het idee dat ik hier in ga zal een hoop mensen op deze aarde bevallen, omdat zij blij zullen zijn met het idee dat hun eigen zelf-concepties hen naar de waarheid kunnen leiden. Dat is een leugen. Maar ik moet hen een moment naar binnen krijgen, zodat ik ze kan laten zien dat het een leugen is.

Natuurlijk ben jij ieder moment heel en volmaakt met God, want dat is wat denkgeest is. Jij gaat dat niet niet zijn. Dat is zo’n rechtstreekse bedreiging voor de associatie dat hij het vanzelfsprekend kruisigt zodra het in zijn gedachten komt. Hij moet de fundamentele leringen wel nemen – ik gebruik Jezus, of elke hele denkgeest – en die onmiddellijk ontkennen, omdat hij is wat dat is. Dus dit is een rechtstreekse eis dat hij in zijn eigen denkgeest her-associeert zijn eigen onvermijdelijkheid van zijn revolutionaire, evolutionaire proces van de mensensoort naar Universele Denkgeest die daarbuiten is, door het op zijn eigen zelf-identiteit te richten. Dat is wat dit zegt.

Je zult ervoor kiezen de wetten van deze wereld te volgen en nooit proberen verder dan haar wegen te gaan, of je rekenschap te geven van de manier waarop jij jezelf ziet. … Ook kan het niet worden afgeleerd, behalve via lessen die erop zijn gericht jou te leren dat jij iets anders bent.

Er moeten lessen zijn die erop gericht zijn jou te leren dat jij iets anders bent. Dat is een vereiste erkenning. Anders zul je er immers niet naar zoeken? Vele perceptuele denkgeesten zullen geen andere associatie zoeken die harmonie veroorzaakt. Zie je hoe verraderlijk dat is? Ieder moment is iedere individuele referentie tevreden met zijn eigen associaties. Dat is immers een constatering van een feit. Als zijn eigen denkgeest hem in zijn eigen identiteit heeft geconstrueerd, kan hij niet anders. Dat is wat hij is.

Daarom is de lesmethode van de Heilige Geest in makkelijke stappen opgebouwd, zodat wat werd geleerd niet vergruizeld wordt hoewel er soms enig ongemak en enige verontrusting optreedt maar het schijnbare bewijsmateriaal ervóór gewoon een nieuwe vertaling krijgt.

Dat wil zeggen dat je mijn verklaring dat jij Gods Liefde bent en volmaakt zoals God jou geschapen heeft wel moet verbrijzelen. Je moet dat concept in jouw eigen denkgeest wel verbrijzelen, of je zou volmaakt worden zoals God jou heeft geschapen. Jij bent de enige levende Zoon van God. Jij bent de Universele Denkgeest. Je verbrijzelt dat in jouw eigen denkgeest in zelf-concepten van jouw eigen associaties, omdat het heel beangstigend voor je is dat jij bent zoals God je schiep. Vanzelfsprekend. Hoe zou het niet beangstigend zijn? Je vertrouwt op een tijdassociatie om jezelf hier te houden, nietwaar?

Laten we dan eens nagaan welk bewijs er is dat jij bent wat jouw broeder van jou heeft gemaakt. Want zelfs al zie jij nog niet in dat je dit denkt, dan heb je stellig onderhand wel geleerd dat jij je gedraagt alsof dat wel zo is. Reageert hij in jouw plaats?

Nee, maar hij vertelt mij hoe ik zou moeten reageren.

En weet hij precies wat er te gebeuren staat? 

Hij heeft niet meer een idee dan jij.

Kan hij soms jouw toekomst zien, en voor die komt verordenen wat jij in elke omstandigheid moet doen?

Doe niet zo belachelijk.

Hij moet de wereld wel hebben gemaakt, en jou erbij, om over zo’n voorkennis, voor-inzicht, te beschikken van wat nog komen moet.

En die heeft hij ook, in zijn eigen beperkte associatie met jou. Hoe kom je hier in vredesnaam uit? Als je naar hem luistert, zul je alleen horen wat je in je eigen denkgeest wilt horen. Wauw.

Misschien is de reden waarom dit concept in het duister moet blijven, het feit dat in het licht jij degene bent die denkt dat het niet waar is. En wat zou er gebeuren met de wereld die jij ziet, als al haar steunpilaren werden weggehaald? Jouw concept van de wereld berust op dit concept van het zelf. En beide zouden verdwijnen, wanneer een van beide ooit in twijfel werd getrokken.

Misschien is de reden waarom dit concept in het duister moet blijven, het feit dat in het licht jij degene bent die denkt dat het niet waar is. En wat zou er gebeuren met de wereld die jij ziet, als al haar steunpilaren werden weggehaald? Jouw concept van de wereld berust op dit concept van het zelf. En beide zouden verdwijnen, wanneer een van beide ooit in twijfel werd getrokken.

Daar staat dat zij zouden verdwijnen – dat zodra je het in twijfel trekt, zij verdwenen zijn. Tjonge, sprekend over de macht van de perceptuele denkgeest.

Er bestaan alternatieven voor datgene wat jij moet zijn. Je zou, bijvoorbeeld, datgene kunnen zijn waarvan jij verkiest dat je broeder het is. Dit schuift het zelfconcept weg van het volslagen passieve, en maakt op zijn minst plaats voor een actieve keuze en enige erkenning dat wisselwerking haar intrede moet hebben gedaan. Er is enig inzicht aanwezig dat jij voor jullie beiden hebt gekozen, en dat wat hij vertegenwoordigt de betekenis heeft die jij eraan hebt verleend.

Dit is de eerste stap naar subjectieve werkelijkheid – dat ik dit veroorzaak. Dit staat allemaal in hoofdstuk 31.

Hoewel deze stap voordelen oplevert, komt die nog niet in de buurt van een fundamentele vraag.

Nu zijn we bij cogito ergo sum, “Ik denk, dus ik ben,” en ik ben in associatie met mijn eigen gedachten. Ik probeer dit te onderwijzen alsof jij het nog nooit eerder had gehoord, maar het is te laat. Je hoort me. Er is nu sprake van een erkenning van subjectieve werkelijkheid, van existentialisme, die jij bent in jouw eigen denkgeest.

Het geeft ook blijk van enig zicht op de waarnemingswet dat wat jij ziet de staat van denken van de waarnemer weerspiegelt.

Dat is een verklaring van een feit, nietwaar? Je hebt het zover. Dit is Sartre. Dit is Kant. Dit is Schopenhauer. Dit is alle filosofen. Als je hen nu leest, zullen ze exact dit zeggen, dat zij ergens de onredelijkheid hebben gezien van objectieve werkelijkheid – dat iets daarbuiten in ruimte/tijd hen werkelijk zou kunnen wijzen naar een lichaamsassociatie. Het is een erkenning dat zij niet weten wie zij zijn, werkelijk, en dat zij door niets wat zij in objectieve werkelijkheid doen te weten kunnen komen wie zij zijn. Dat word een filosofie van existentialisme. Daar is geen twijfel over. Maar dit zegt dat hoe jij jezelf ook opnieuw in die associatie onderzoekt, je geen kennis van jezelf kunt verwerven omdat het proces transcendentaal is in plaats van zelf-inclusief.

De sleutel hiertoe is dat wat jij ook insluit in jouw eigen conceptuele identiteit van zelf is wat er in het universum is, dat Zelf zelf enkelvoudig (singulier) is. En dat is wat niet aanvaardbaar is. Dat vereist de ervaring.

Het geeft ook blijk van enig zicht op de waarnemingswet dat wat jij ziet de staat van denken van de waarnemer weerspiegelt.

Nu, als je de associatie zo ver kunt krijgen om dat te beginnen te doen, zal hij de ervaringen hebben omdat jij in jouw eigen herinneringen een provisie bent voor zijn ervaring daarvan. Dat wordt onmiddellijk mystiek. Maar dat is duidelijk wat je in deze ervaring ondergaat. Nu, als je hem kunt laten erkennen dat hij hier voor dat doel is gekomen, zal het uitzonderlijk effectief worden, omdat hij de ervaring zal beginnen te ondergaan van zijn eigen identiteit. Als hij daar komt om een ervaring van de dood met jou te hebben, en jij hebt hem niet een fundamentele premisse aangeboden van de noodzaak voor de transformatie tot leven, zul je niet heel ver met hem komen. Daar is deze Academie voor bedoeld. Wij begrijpen dat hij zijn concepten daarin zal brengen. Dat is wat wij onderwijzen, dat het de transformatie is van de denkgeest.

Als jij datgene bent waarvan jij verkoos dat je broeder het was, dan bestonden er alternatieven waaruit kon worden gekozen, en iemand moet eerst hebben beslist welk van beide hij kiest, en dan de andere loslaten. Hoewel deze stap voordelen oplevert, komt die nog niet in de buurt van een fundamentele vraag. Iets moet aan deze zelfconcepten zijn voorafgegaan. En iets moet de leerweg hebben afgelegd die daartoe heeft geleid. Dit kan ook niet door een van beide zienswijzen worden uitgelegd.
 
Dit is heel, heel fundamenteel. Dit zegt dat jij de macht gebruikt van God geest, de Heilige Geest, om jezelf te identificeren in je eigen beperkingen.
 
Het grote voordeel van een verschuiving van de eerste naar de tweede ligt hierin dat je op een of andere manier dankzij jouw beslissing deel hebt aan keuze.
 
Het is mij een zorg hoe je dat deed. Het heeft waarde. Waarom? Je moet weten wie je bent. Je hebt immers de fundamentele vraag gesteld: “Wat ben ik?” Kan ik daadwerkelijk onderwijzen dat jij je individueel bevindt in een besluitvormingsproces van jouw eigen denkgeest en dat door de verandering van denken deze wereld die je overal omringt zal verdwijnen, en dat je zult ontwaken in de Universele Denkgeest in de Hemel? Ik weet het niet. Het lijkt me niet moeilijk. Het proces is het enige wat moeilijk zou kunnen zijn, en dat is immers het opgeven van zelf-identiteit?

dat je op een of andere manier dankzij jouw beslissing deel hebt aan keuze. Maar deze winst gaat ten koste van een vrijwel gelijk verlies, want nu word jij aangeklaagd wegens schuld aan wat jouw broeder is.

En ik heb een hoop mensen zover zien komen. “Ik ben de oorzaak van dit alles. Ik ben de schuldige.” Dat is precies hetzelfde als te zeggen: “Ik ben niet oorzaak van iets hiervan.” Waarom? Het concept heeft helemaal niets met de werkelijkheid te maken. Een hoop mensen komen zover – klaarblijkelijk voelen zij de schuld van hun broeder die verhongert. We hebben een half miljoen baby’s, en, welnu, die zullen in de volgende drie maanden verhongeren. Het zal jou een complete zorg zijn. Je bent er heel schuldig over, maar het kan je geen zorg zijn, want er is niets wat je er aan kunt doen. Wat een vreselijke situatie om jezelf in te bevinden. Lieve hemel!

Maar deze winst gaat ten koste van een vrijwel gelijk verlies, want nu word jij aangeklaagd wegens schuld aan wat jouw broeder is. En jij moet zijn schuld wel delen, want jij koos die voor hem naar het evenbeeld van die van jou.

Ergens moet hij schuldig zijn als jij dat bent. Je kunt niet totaal schuldig zijn zonder te overstijgen. Luister. Je kunt niet totaal schuldig zijn aan jouw eigen conceptuele associaties zonder de ervaring van verlichting te ondergaan. Dat is onmogelijk. Je moet wat van die schuld naar buiten schoppen om je eigen perceptuele associaties te behouden.

Het zelfconcept is altijd de voornaamste zorg van de wereld geweest. En iedereen gelooft dat hij het antwoord moet vinden op het raadsel dat hijzelf is.

Dat is zijn probleem. Zijn probleem is dat hij een antwoord moet vinden op het raadsel van wat dan ook – dat ergens de waarheid een geheim is en dat hij die kan vinden in zijn eigen zelf-identiteit.

En iedereen gelooft dat hij het antwoord moet vinden op het raadsel dat hijzelf is.

Ik weet niet of ik dit kan onderwijzen:

Verlossing, verlichting, realisatie van hele denkgeest kan worden gezien als niets meer dan de uitweg uit concepten (jouw eigen conceptuele identiteit). Punt! Ze houdt zich niet bezig met de inhoud van de denkgeest, maar met de eenvoudige vaststelling dat hij denkt. En wat denken kan heeft keuze en kan worden getoond dat verschillende gedachten verschillende consequenties hebben. En aldus kan het leren dat alles wat het denkt de diepe verwarring weerspiegelt die het voelt over hoe het werd gemaakt en wat het is.

 Zoek jouw Zelf niet in symbolen. Er is geen concept mogelijk dat kan staan voor wat jij bent, wat het ook is.

Zie je dit? Wat kunnen ons de gedachtevormen schelen die jij over jezelf hebt?

Zij kunnen niet staan voor wat jij bent. 

Zij kunnen dat niet. Waarom? Ze zijn toch altijd al verdwenen in jouw eigen denkgeest.

Wat maakt het uit welk concept je aanvaardt, zolang jij een zelf waarneemt dat in wisselwerking staat met het kwaad en reageert op verdorven dingen? Jouw concept van jezelf zal nog steeds totaal betekenisloos zijn. En je zult niet zien dat jij alleen met jezelf in wisselwerking kunt staan. Het zien van een schuldige wereld is slechts het teken dat jij je lessen leerde onder leiding van de wereld, en dat je haar ziet zoals jij jezelf ziet. Het zelfconcept omvat alles waar je naar kijkt, en niets valt buiten deze waarneming. Als je door iets kunt worden gekwetst, zie je een beeld van je geheime wensen. Niets meer dan dat. En in jouw lijden, van welke aard dat ook is, zie jij je eigen verborgen verlangen om te doden.

Naargelang je leerproces verdergaat, zul je heel wat zelfconcepten maken – dit is de Academie. Elk zal de veranderingen in je eigen relaties tonen naargelang jouw waarneming van jezelf veranderd is. Telkens wanneer er een verschuiving plaatsvindt, zal er enige verwarring zijn, maar wees dankbaar dat het leren-in-de-wereld zijn greep op je denkgeest aan het verliezen is. En wees onwankelbaar en blij in het vertrouwen dat die uiteindelijk verdwijnen zal, en jouw denkgeest in vrede laten. De rol van aanklager zal op vele plaatsen en in vele vormen verschijnen – want die bevindt zich in jouw eigen denkgeest. En telkens zal het lijken of hij jou beschuldigt – omdat jij hem schuldig hebt bevonden. Maar wees niet bang dat dit niet ongedaan zal worden gemaakt.

De wereld kan geen beelden van jou onderwijzen, tenzij jij die zelf leren wilt. Er zal een tijd komen dat alle beelden hebben afgedaan, en dat jij ziet dat je niet weet wat jij bent – je bent hier gekomen. Naar deze onverzegelde en open denkgeest keert de waarheid ongehinderd en ongebonden terug. Waar zelfconcepten terzijde zijn gelegd, wordt de waarheid geopenbaard precies zoals zij is. Wanneer ieder concept in twijfel is getrokken en bevraagd, en erkend wordt dat dit op geen enkele veronderstelling berust die standhoudt in het licht, dan is de waarheid vrij om in haar heiligdom binnen te treden, zuiver en vrij van schuld.

En dan de uitspraak waar je bang voor bent:

Ik weet niet wat ik ben, en daarom weet ik niet wat ik doe, waar ik ben, of hoe ik de wereld of mijzelf moet bezien.
Toch wordt in dit leren verlossing geboren.
 
Wauw! Wat je in je Academie in die identiteit van het zelf in jouw eigen concepten doet, heb ik geen idee van. Maar ik weet niet hoe de wereld dat op de pagina zou hebben kunnen schrijven. Ik ben er helemaal niet zeker van dat in de frustratie die ik voelde in mijn meerderheid, dat, had ik dat gelezen, ik dit niet onmiddellijk zou hebben uitgezocht. Ik geef jullie hier een verklaring van waarheid. Wat ik je zojuist voorlas zou voor mij heel redelijk zijn geweest in enig avontuur van mijn eigen denkgeest zoals ik mij identificeer. Zou het dat voor jou zijn geweest of niet? Ik weet het niet. Weet je, wat ik zeg is existentialisme, subjectieve werkelijkheid. Is dat redelijk voor jou? Dat is een grote stap. Het idee dat er een enkel(e) denkgeest of bewustzijn is, is heel redelijk voor mij. Is dat altijd geweest. Waarom? Er is een enkel(e) denkgeest en bewustzijn. Wat een eenvoudige oplossing dan, als je te maken hebt met je eigen concepten. Waar ligt de moeilijkheid? De noodzaak voor de transformatie. Onthoud dat de transformatie tot werkelijkheid een natuurlijke gebeurtenis is die wordt ontkend door de perceptuele identiteit. Hebben jullie dat?
 
 
Dit is dan jullie Academie. Dus het is mogelijk hiervoor een preambule te schrijven en te verklaren dat dit is wat deze Academie gaat zijn – zonder een verwijzing naar de Cursus in Wonderen? Zeker. O, zeker. Waarom? Het is heel lucide in mijn denkgeest. Het hoort lucide te zijn in die van jullie. Het is heel compromisloos, maar we maken ons nu geen zorgen om compromisloosheid. Wij weten dat de perceptuele denkgeest zich compromitteert met zichzelf. Nietwaar? Dat is jullie Academie. Waar ligt je probleem? Alleen in jouw eigen denkgeest in het erbinnen gaan. Maar het is niet het vereiste van de associatie, maar het loslaten van de associatie die dit teweeg zal brengen.
 
Dus je bent op de Academie en je zegt: “Ja, ik heb deze ervaring. Ik ben van plan deze transformatie te ondergaan in deze cyclus van tijd.” Nu begin je dit echt te onderwijzen en te kijken naar wat er in de wereld gebeurt. Als ik hem breed genoeg houd, zal het heel moeilijk zijn hem aan te vallen. Wij moeten persoonlijke transformatie onderwijzen. Laat mij een andere manier zien om het te doen, als alle concepten het obstakel vormen voor de transformatie. Ik heb het nooit tot dit gereduceerd, maar het is uitsluitend: Ken jezelf in je eigen identiteit. Dat wordt door een heleboel filosofieën onderwezen. Dus je moet twee associaties onderwijzen. De ene, dramatisch, is dat jij hoe dan ook de enige identiteit bent die er is; dat God niet buiten jou is. Maar meer direct, dat de concepten van jezelf alles zijn wat er is. Hoe ga je dat onderwijzen?
 
Zie, terwijl het bewustzijn bereid is te erkennen dat hij verantwoordelijk is voor zijn identiteit, verklaar jij dan dat er iets buiten hem is dat hij al dan niet kan bereiken? Welke van de twee? Hij zal dat willen weten. Wat vertel je hem? Dus het enige waar je bent is bij de paradox van transformatie. Zie je dat? Maar hij gebruikt hulpmiddelen die niets met de hulpmiddelen te maken hebben. Het is een verklaring van enkelvoudigheid van geest, dat de hulpmiddelen elkaar heel wel kennen op het moment dat zij verdeeldheid zaaiend worden, of op het moment dat zij harmonieus worden vallen zij in een andere vorm die dan verdeeldheid zaaiend moet zijn in zijn eigen identiteit met zichzelf. Is dit waar? Als jullie deze groepen samenbrengen, vertrouwt de persoon op het bestaan van zichzelf, en de beëindiging. En op de verdediging tegen beëindiging. Dus hij blijft teruggestuurd worden naar de aarde vanwege zijn angst voor de dood. Jullie schrijven daar, in Gods naam, films over. Maar nu zeggen we… nu, laten we het dan onderwijzen. Laten we een associatie binnengaan die erkent dat Liefde, die God is, eenvoudig het loslaten is van de perceptuele identiteit, welke angst is. Dat is de hele Cursus in Wonderen.
 
“Hebben we transcendentale geesten nodig in de Board”?
 
Helemaal niet! We hebben gewoon illustere, zelfbedachte kwade geesten nodig in de Board. Wat kan het jullie schelen welke geesten zitting hebben in de Board? Jullie onderwijzen transformatie van de denkgeest. Denken jullie werkelijk dat de Bergbewoner met de baard hier is gekomen omdat hij hoorde dat er een grote meester was en dat hij onmiddellijk de her-associatie zou binnengaan en naar de Hemel gaan? Kletskoek! De Bergbewoner is hier gekomen om te ontmaskeren en te bewijzen dat ik gek was en dat er hier een of ander mafkees zat. Dat is een constatering van een feit. Dat is wat de perceptuele denkgeest doet, want dat is wat hij is. Hij moet, in zijn eigen denkgeest, bewijzen dat waarheid niet waar kan zijn. Dat is wat hij doet. Maar de afhankelijkheid van de conversie van hem is alles wat Universele Denkgeest is, als hij al conversie behoeft. Ik weet niet of jullie dat kunnen horen. Het kan mij niet schelen waar de associatie is. Als hij een verlichtende ervaring heeft ondergaan in een late-tijd associatie, ben jij dat eveneens. Jij ben dat! Er is geen meervoudigheid in, niet echt.
 
Is het dan mogelijk voor mij hem in zijn nieuw associatie van denkgeest te ervaren. Ja, maar niet als ik hem de identiteit geef van mijn vorigheid. En het kan mij niet schelen waar dat gebeurt. Nu kun je zien dat het wonder onmiddellijk is en niets te maken heeft met hoe lang het binnen de perceptuele denkgeest geaccumuleerd heeft. Is dat niet zo? Maar dat zou me er door aanvaarding en geloof toe leiden te verklaren dat hij de verlosser van de wereld is. Ik ga dit niet op de Academie bekendmaken, maar ik geef jullie toch het feit van de zaak. Nu, dit bewustzijn heeft een ervaring ondergaan om dat te weten te komen. Maar ik vertrouw daar heel erg op. Ik geloof dat hij een ervaring heeft ondergaan en dat hij hier is gekomen en dat hij dit heeft gekregen en dat hij de verlosser is. Zeker. Waarom zou ik dat niet geloven? Wat is er aan hem dat ik zou ontkennen dat hij de verlosser van de wereld is? Ik heb het jullie zojuist voorgelezen. Behalve dat ik een schuldige associatie in mijn eigen denkgeest zal gaan delen. Begrijpen jullie me? Als hij het niet was, zou ik nooit verlost worden. Het is zo simpel.
 

“Maar jij hebt eigenschappen in jouw verlosserschap die hij niet heeft.”

Kletskoek!

Zie je dat is alleen jouw vastbeslotenheid vast te houden aan je conceptuele onzin en je eigen identiteit met betrekking tot wat dit is te behouden. Ik heb je net verteld dat alle concepten betekenisloos zijn. Jezus zegt dit vroeg in de Cursus. Dat betekent niet dat het niet zal leiden tot respect voor een denkgeest die duidelijk in associatie is met zichzelf, en het hoort daar ook toe te leiden. Ik maak me daar echt geen zorgen over. Jongens, dit is alleen een uitdaging voor jullie eigen slapende denkgeesten. Wat zich daarbinnen afspeelt interesseert mij niet. Dit is de hele richting van het onderwijs.

Sprekend voor mijzelf, dit moet wel bijna voorbij zijn, nietwaar? Hoe kan ik dit anders doen? Wat jullie zeggen is dat jullie in een communicatie zijn die jullie perceptuele identiteit overstijgt. Dat is immers wat jullie doen? Is dat waartoe de Academie dient? Alleen voor de ervaring. Tjonge, dat zal ook futiel voor je worden. Jullie onderwijzen het onmogelijke. Het moeilijkste onderdeel hiervan, voordat jullie hier kwamen, was de noodzaak toe te geven dat je nooit wordt gehoord, ongeacht wat je zegt. Begrijp je dat?

De reden dat wij de Academie kunnen hebben is dat jullie zijn opgehouden te zeggen: “Huh? Huh? en zeggen: “Ah-ha! Ah-ha!” En dat is precies hetzelfde als in de harmonie te komen van je eigen denkgeest. Denkgeesten communiceren; lichamen communiceren niet. Waar maak je je zorgen over? Maar dat moet komen tot wat ik jullie zojuist voorlas – subjectieve werkelijkheid. Voel je je daar gemakkelijk mee? Ik heb mij nooit gemakkelijk gevoeld met de objectieve werkelijkheid. Er was nooit een tijd dat ik niet in twijfel trok wat de vorm was in associatie met andere vormen. Toen mij werd verteld dat ik met miljoenen mijlen per uur ronddraaide om andere obstakels met triljoenen en triljoenen sterren, was er altijd wel een fundamentele gedachte in mijn denkgeest over objectieve ruimte/tijd. Dit is de bevestiging daarvan, dat er geen werkelijkheid is in afstand, dat de denkgeest gelijktijdig is, dat hoewel je de oorzaak en gevolg apart kunt construeren, die alleen binnen jouw eigen denkgeest zullen zijn vervat. Hebben jullie dat? En dit is een proces van het samenbrengen van de oorzaak en het gevolg.

Dus ik zal jullie geven wat we over de Academie hebben geschreven. En je verstuurt het over de hele wereld. Zend het uit op het nieuws. Het kan me niet schelen; ik zal jullie een raamwerk geven. Dat is alles. En het komt misschien langzaam opgang, maar er zijn een paar bedeelde geesten, wat ze noemen geesten die verstandelijke vermogens van loslaten bezitten die een hele hoge associatie hebben bereikt. Wij vertrouwen erop – wij weten dat je het op enig moment moet horen, omdat je het op enig moment hebt gehoord, en wij weten ook dat dat moment nu kan zijn, en dat dat moment nu moet zijn.

Dus hebben we hierin evenmin gefaald. En als we falen, zal dat tot leven zijn in plaats van ter dood. Probeer dat nog eens: Als je faalt, zul je hier gewoon weg zijn. Je zult niet terug zijn in een andere toestand. Het is heel essentieel dat jullie dit horen. Dit is heel beangstigend voor je. Je hebt de neiging te zeggen: “Ja, ja, maar ik moet dit te pakken krijgen, want mijn lichaam wordt ouder en ik ga dood.” Nee, dat is niet zo. Dit is voor sommigen van jullie belangrijk. Je hoeft je daar geen zorgen meer over te maken. Dat kan echter niet worden uitgelegd. Het is hetzelfde idee als dat wanneer ik mijn lichaam al heb afgelegd ik mij er geen zorgen over hoef te maken. Dat is voor sommigen van jullie heel essentieel. Het enige wat ik je wil garanderen is dat je kunt je gedachten nog zo uitknijpen en voor mij dood gaan en ik zal je nog steeds hebben. Want het is toch altijd al verdwenen, en het zal mij absoluut een zorg zijn waar jij denkt dat het is heengegaan of waar het heen gaat. Je zult hier staan. En ik begrijp dat je in de spiegel kijkt en dat sommigen van jullie nog vasthouden aan een kleine perceptuele identiteit, en dat jullie werkelijk in een proces zijn je lichaam gewoon te laten zijn. Dit is het onderwijs. Je zult ontdekken dat je dat in feite gedaan hebt. En dan pak je het voor een moment vast, en je kijkt naar jezelf, en je hebt jezelf niet gezien. En je ontdekt allerlei kleine dingetjes overal over je heen. Maar onthoud, je bent niet in een treinstation in Calcutta met maden die overal over je heen kruipen. Nee, nee.

Jullie hebben een ontdekking gedaan die je in staat stelt de transformatie van je lichaam te ondergaan in plaats van onder een boom te zitten, zonder oogleden naar de zon te staren, terwijl je een boomwortel je rug op laat groeien. Kun je dit voelen? Dit is de transformatie van je lichaam. Kun je dat begrijpen? Je bent gewoon gevangen in je eigen lichaam. Je bent geen fenomeen. Je bent een voortdurende her-associatie van cellulair geheugen in je denkgeest. Het alternatief daarvoor is, natuurlijk, de observatie van het lichaam. Maar onthoud dat de observatie van het lichaam tijd is, het binden van jezelf in jouw eigen denkgeest. En velen van jullie ervaren daarbij angst. Goed. Dat is ok. Goed. Jullie is precies getoond wat je hier moet doen om de angst te overwinnen. Als je niet in de angstgedachte valt en jezelf verdedigt, zal die verdwijnen, want hij is verdwenen.

Ik ben mij heel wel bewust dat sommigen van jullie hoge criteria van zelf-verlichting vestigen en die criteria gebruiken om jezelf heilige ogenblikken te blijven geven en de bedoeling van jou richting te geven. Ik probeer je daar een stap boven te krijgen. Wat is er in vredesnaam mis met totaal angstig te zijn? Ik ben totaal angstig. Denken jullie dat ik niet bang voor deze plek ben? Mijn verlossing is dat hij niet werkelijk is. Hij bevindt zich in mijn denkgeest en hij is niet werkelijk. Hebben jullie om je heen gekeken? Dat is het leuke ervan. Je versnelling, je openbaring, moet gebeuren op het punt van angst. Het kan mij niet schelen of er je het een specifieke verwijzing geeft of niet. Dat interesseert me niet. Het is altijd waarneming tot licht. Het is altijd waarneming tot niet-waarneming. Kom op. Het kan mij niet schelen waar je bang voor bent; als je angstig bent voor een specifieke associatie, zul je vanaf dat moment een angst-associatie onderhouden met die specifieke vorm.

Als je een enkele associatie totaal liefhebt, zul je alle associaties met die ene vorm doen. Dat is hoe eenvoudig het voor mij is te weten dat de Berg Mens mijn verlosser is. Als hij niet mijn verlosser is, als hij van mij afgescheiden is, heb ik alle recht bang voor hem te zijn. Hij is een afzonderlijke denkgeest. Ik weet niet wie hij is. Ik weet niet wat hij mij gaat aandoen, behalve iets van mij te stelen. Hij moet nodig hebben, want wij zijn afgescheiden. Zie je de krankzinnigheid van een menselijke conceptuele denkgeest, omsloten binnen zichzelf, terwijl hij zijn eigen angsten voor zichzelf weerspiegelt? Wie denk jij in hemelsnaam dat je bent, broeder? Dat is wat je doet. Het heeft geen zin te ontkennen dat je dat doet. Je doet het. Ga je gang. Zodra je tegen me zegt: “Ik wil dit niet meer” zal het veranderen. Ik weet dat dit de laatste stap is. Waarom iemand pijn en ziekte zou willen blijven lijden – ik kijk je recht aan; het kan me niet schelen hoe je het doet – waarom zou je een lichaamsassociatie willen behouden wanneer je deze boodschap is verteld? Het zou mij niet kunnen schelen wat wat het met zich meebrengt. Het is een mogelijkheid geworden in jou denkgeest.

De reden dat het de minste van twee kwaden is, is dat voor jou alles kwaad is. Begrijp je? Dit is een springplank. Ik geef je hier een feitelijke constatering. Ik bied je geen oplossing aan voor je eigen zieke probleem. Het kan me niet schelen of je het bestudeert of wat je er maar mee doet. Ik vertel je dat er hiervoor geen oplossing is. Als je dat in je denkgeest kunt krijgen, zul je de noodzaak voor oplossing laten gaan en de God-ervaring hebben. Niet door jezelf te voorzien van de oplossing van Een Cursus in Wonderen.

Een Cursus in Wonderen is niet een oplossing voor jouw perceptuele probleem. Het is de verklaring van de onwerkelijkheid ervan en de noodzaak voor de transformatie van jouw denkgeest. O, deze broeder hoort dat heel duidelijk. Dus onderwijst hij dat aan het universum? Natuurlijk. Hij is hier klaar voor. Ik moet dit zeggen: Hij is het universum. Waar hij ook gaat, in all ruimte/tijd, naar de verste sterren, naar het verste melkwegstelsel, wat kan mij het schelen? Het is of heel, of het is niets. Als het heel is, hoef je geen zorg te hebben wat het is. Dit is wat ik jullie probeer te geven. Het is klein en groot op het zelfde tijdstip. Het kan misschien fluctueren in je eigen denkgeest. Als het weer naar binnen keert, Wappo! Kun je die stap zetten, of blijf je gewoon wiegen in je eigen stuff? Maar het andere trieste is, en jullie moeten dat eindelijk beseffen, dat ik totale liefde aan jullie verklaar en jullie schijnbaar afzonderlijke identiteiten geef in deze associatie. Het is werkelijk niet waar. Je bent misschien verontwaardigd dat ik jouw liefdesenergie gebruik in mijn eigen associatie om jou heen. Ik verzeker je dat dat waar is!

Jezus zegt dat je dit vanuit de verte hebt onderwezen, is het niet tijd dat je kijkt naar je eigen nu. Als deze associatie in zijn eigen denkgeest is toegewijd aan de voorziening van zichzelf in ruimte/tijd, geneest alles in het universum die denkgeest in zijn associatie met zichzelf. De laatste stap is slechts de vertaling van die zelf-identiteit in zijn eigen heelheid. Het vereiste voor de voortdurende noodzaak  van het loslaten is wat een communicator is. Het kan mij niet schelen of hij herkent dat hij communiceert of niet. Ik begrijp dat hij dat op enig niveau zal inzien, maar het baart me geen zorg omdat het altijd al voorbij is. Nu kan ik zien dat ruimte/tijd een weefsel van tijd is, een weefsel van gedachte, en dat die denkgeest het enige is wat er is in een continue her-associatie van zichzelf. Jouw enige vraag aan jezelf is dan: “Wat doe ik hier en waarom doe ik het?” Daar is geen antwoord op. Als je de vraag stelt in de overgang van jouw eigen denkgeest, zul je de ervaring hebben van je eigen hele zelf die de manifestatie was van de noodzaak voor de transformatie.

Beiden zelven zijn hetzelfde, want er is maar een Zelf. Het zelf dat communiceert met zijn eigen zelf in zijn beperkte identiteit bevindt zich in de overgang van de herkenning van het singulier-zijn van zijn eigen denkgeest. En ik zeg ‘zijn’ in het concept dat het niet werkelijk is. Dat is in mijn ogen heel redelijk. Nu, de ervaring van de passie daarvan is jouw noodzaak om te scheppen. Dit is de verklaring dat als je niet de hele tijd gelukkig en blij bent, je eenvoudig geen gebruik maakt van je eigen scheppende denkgeest. Het is hier zo diep en dik dat jullie werkelijk denken dat het solide is. Je maakt hier een solide hand om dit solide voor je te maken. Er is niet zo iets als solide.

Als je heel even dichte energie of dicht licht neemt, kun je die comprimeren in een beperkte identiteit-associatie. Hoorden jullie dat? Is dat niet wat je met je denkgeest doet? Dus daar sta je. Met al deze onzin buiten je heb je jezelf binnenin je eigen identiteit gecomprimeerd. En je bent heel angstig voor wat daar buiten is. Ik kan niet begrijpen wat je in jouw eigen concepten onderwijst. Wat ga je doen? Wat ga je in je eigen denkgeest doen? Ik weet dat ik het onderwijs als een filosofie, maar ik kan je niet zover krijgen te kijken naar iets wat je doet. Het is zo vreemd voor mij dat je dat doet. Wat haal je hier uit?  Heb je daar ooit naar gekeken? Is dat de fundamentele premisse? Niet echt. Jij blijft het naar buiten schoppen en zeggen: “Nee, dat is niet waar.” Kan ik je onderwijzen dat het alleen jouw denkgeest is? Nu, wat doe je? Gewoon blijven dat voorwerpen werkelijk zijn? Jij blijft bewijzen dat dat voorwerp werkelijk is in jouw eigen denkgeest. En dat deze associaties in jou eigen afzonderlijke denkgeest – ik heb je dit zojuist voorgelezen – in feite afzonderlijke denkgeesten zijn die tegen jou praten, en jou wil weten wie zij zijn door hen vragen over zichzelf te stellen. Natuurlijk is dat wat je doet. En je vindt sommigen van hen aardiger dan anderen. Ik heb daar geen probleem mee. Ik probeer het niet van je af te nemen. Ik probeer alleen je er naar te laten kijken. Je houdt van sommigen van hen zoveel dat je al de anderen elimineert. En pak je die in je eigen denkgeest vast en hij valt uit elkaar voor je, maar je houdt er zo lang als je kunt aan vast. Wat een trieste staat bevindt jij je in. En niet alleen dat, maar je vindt het prettig. Er is helemaal niets daarbuiten! Ik moet het in mijn eigen denkgeest construeren. Het zal uit elkaar vallen, dus hou ik er aan vast.

Ik bied je hiervoor helemaal geen oplossing aan – geen enkele. Geen enkele. In dit gevorderde onderwijs biedt ik je geen oplossing aan. Jij zult tegen me zeggen: “Wel, wat is de oplossing?”, en ik zeg gewoon: “Hoe weet ik dat in vredesnaam?” Aan wie vraag je de oplossing van het probleem behalve aan iemand die jij zult horen binnen jouw eigen associatie? Kun je me horen? Kun je het op deze manier onderwijzen? Ik weet het niet. Maar het is waar. Zie je dat? Dit is slechts een ontwaken uit jouw eigen droom-identiteit.

“Wel, kijk eens naar de prachtige manier waarin ik wakker wordt.”

Waar heb je het in vredesnaam over? Elke associatie van jouw eigen denkgeest zal even conflictueus of harmonieus zijn als jij wilt dat die is. Ik begrijp dat je het conflict nodig hebt. Waarom zou je anders naar de oplossing vragen?

Het enige wat ik wil dat je ziet is dat als God Liefde is en heel, het jou onmogelijk zou zijn te vragen naar de oplossing van conflict zonder die te ervaren, als je aan mij erkent wat ik je zojuist voorlas – dat de oplossing zich in jouw eigen denkgeest bevindt. Natuurlijk ontken je dat en zoek je verlichting in je eigen perceptuele denkgeest. Wat heel moeilijk voor je is is de erkenning van de noodzaak voor de hardware. Als er plotseling iemand in je familie ziek is en dood gaat, denk je op de een of andere manier dat je dat in je denkgeest moet overwinnen en dat als onwerkelijk moet zien. Dat is precies het tegendeel van wat ik je onderwijs. Ik onderwijs je niet specifieke referenties te geven. Ik onderwijs je het als onvermijdelijk te aanvaarden in je eigen proces. Er dichterbij dan dat kan ik niet komen. Het probleem dat ik daarmee heb is dat jij het onmiddellijk accepteert en het tot een deel van jezelf maakt. Maar als ik het zo laag laat zakken om een Academie te hebben, dan doe ik het. Want zij die dit zullen horen, zullen het horen. Je zult merken dat bij deze werkelijke gevorderde associaties, het moment dat zij dit hoorden: dat was het. En jij zegt: “Dat was voor mij niet waar” en dan zeg ik: Naar de hel dat het dat niet was. Ik maak me geen zorgen over hoe lang je hieraan hebt gewerkt.

Ik sta hier en bied je totale bevrijding aan. Jij bent degene die de bagage meebrengt. Dus een gedachte is hetzelfde als elke andere gedachte? En de scheppende denkgeest laat alleen maar los en dat is de ervaring van vreugde? Liefde is het loslaten van angst? Het bewijs dat zij het willen horen, als er een zij is, of als jij het wilt horen – had je genoeg pijn? Je bevond je in voldoende associatie met je eigen bestaan om te zien dat er wel een ander antwoord buiten jou moet zijn. Begrijp je dat? God is een concept? Er is in werkelijkheid geen conceptuele identiteit, want alle concepten zijn in werkelijkheid hetzelfde. Het maakt geen enkel verschil wat de vorm is.

Jij bent in een ervaring van metamorfose – ontwaken uit zelf-identiteit tot de eeuwigheid, een evolutie van jouw denkgeest. Wat is daarmee mis? Wat zou je anders van plan zijn? Jij bent je bewust van evolutie. Waartoe zul je evolueren? De dood? Hoe kun je tot de dood evolueren? Je bent al dood. Je bevindt je al in beperking. Zoek en gij zult vinden. Zoeken moest je en vinden deed je. Waarom? Zoeken en vinden zijn hetzelfde. Dus je krijgt altijd waar je naar op zoek bent. Als ik het weggooi, wat doe je dan? Grijp je het opnieuw?

“Als ik hier lang genoeg aan kan vasthouden.” ok?

“Ik zal er lang genoeg aan vasthouden.”

Is dat wat je mij in jouw eigen denkgeest gaat vertellen? Lang genoeg om wat? Je kunt er niet lang genoeg aan vasthouden om leven te vinden, want het enige wat je vindt is de dood. Je hebt immers al erkend dat je het door er aan vast te houden zult gaan verliezen? Is vasthouden aan een gedachte hetzelfde als hem verliezen? Als ik mijzelf verdedig, wordt ik aangevallen. Wil je de zinnen hebben, domoor? Ik geef je gewoon alleen de filosofie.

Het is duidelijk dat als je jezelf verdedigt, je zult worden aangevallen. Waarom zou je er anders aan vasthouden? Het moet iets zijn dat erg zwak is. Als je er aan kunt vasthouden, kun je het beschermen, en wordt het onderdeel van jij die het beschermt. En je bent heel kwetsbaar. En er is iets daarbuiten dat het van je gaat afnemen – en dat is ook zo. Hoe kom ik daaruit? Ik bevind me in een dilemma van oorzaak en gevolg. Ik moet mijzelf een identiteit geven; daarom moet ik mijzelf tegen iets beschermen. Ik weet niet wat het is, maar ik moet mijzelf ertegen beschermen, want mijn werkelijkheid is gebaseerd op de bescherming van mijzelf in mijn eigen associatie. Wat is de oplossing? Zal ik het je vertellen? Bescherm jezelf niet. Ik begrijp niet waarom ik niet op de berg zou kunnen staan en je dit vertellen. En dat inderdaad deed. Het enige wat ik jullie ooit heb gezegd is: bescherm jezelf niet. Het was niet mijn bedoeling dit terecht te laten komen in doctrine. Maar iedere associatie die jou subjectieve werkelijkheid gaat onderwijzen moet je onderwijzen jezelf niet te verdedigen. Natuurlijk is de les dat jij jezelf beschermt tegen je eigen aanvalsgedachten. En je kunt dit perceptueel begrijpen en zeggen: “Ja, ik weet dat ik mijzelf aanval” maar het is iets heel anders de noodzaak ervoor los te laten. Maar daarin ligt verlossing. En letterlijk nergens anders in, want het is waar dat jij jezelf tegen jezelf beschermt. Bescherm je eigen identiteit niet en je zult liefde ervaren. Dan zul je identiteit verliezen.

En je zult ontdekken dat door het weg te geven, je het kunt behouden. Niet in de zin van het specifiek weggeven, maar alleen in de zin van te weten dat je schept door te geven. Zie je dat? Alle bezittingen zullen dan maken dat je meer wilt geven, en dat is een feit.

Je kunt zeggen: “Wel, we hebben allemaal een minimum nodig om te overleven.”

Ik weet niet eens waar je het in vredesnaam over hebt.

“We moeten dit ergens oplossen. Er is in verschil in manna, ik kan uitzoeken wat ik nodig heb tegenover wat ik wil, en ik kan zien wat het verschil is. Het belangrijkste is dat ik kan overleven. En ik kan het proces blijven bestuderen waarlangs ik dit te weten kom.”

Hoe eenvoudig is de compromisloosheid hiervan! Het is nooit waar. De dood is nooit waar. Uitwissing is nooit waar. Het was nooit, en het zal nooit zijn. Ik ben hier om je dat te vertellen. Jouw aanvaarding ervan is wat verlossing is. Zo eenvoudig is dit. 

Dit is een rechtstreekse confrontatie van een cognitie van jezelf in je eigen denkgeest. Er is geen andere denkgeest dan de jouwe, wakker dan wel in slaap. Er is niet zoiets als een slapende denkgeest. Je kunt erop gebrand zijn het te bewijzen. Ga je gang! Maar dan heb je mij niet nodig, want jouw bewijs ligt in ziekte en dood. Wie is er hier om je dat te ontzeggen? Niemand. Je hebt in je denkgeest alle vormen geconstrueerd die jezelf zullen bevestigen. Je blijft jezelf vragen wat de oplossing voor het probleem is. Begrijp je dat niet? De vragensteller is het onwerkelijke deel ervan. Hij zou niet hoeven te vragen als hij wist. Maar als hij niet weet, is hij niet werkelijk. Wie is het die zegt: “Wie ben ik?” Iemand die werkelijk niet weet? Wat is het dat niet weet wat zijndheid is? Wat het ook is, het heeft alle reden zichzelf in zijn eigen denkgeest te beschermen. Jullie zijn bang voor wat ik je aanbied, omdat het een verlies betekent van je eigen beschermende associatie. 

Hebben jullie het gevoel dat je de tijd in en uitspringt? ik wijs perceptuele denkgeesten daar normaal gesproken niet op, omdat je, waar je ook bent, altijd in deze waarneming bent. Maar in feite zijn zij altijd alleen maar voorbij. Individuele transformatie. Ik probeer je schuld niet te verlichten. Ik probeer je totaal schuldig te maken.

 0-0-0-0-0-0-0

 

 

 

 

 

Verlichting

 

Inhoudsopgave

Voorwoord
De initiatie
Het mechanisme van het wonder
– Bellen
Zwarte gaten: tijd en eeuwigheid
– Een meesters academie
– Mevrouw Brown, Red Rock en Rover
– Droom een lichte droom
– Vrijmetselarij
– Wees mijn valentijn
– De heldere lichten zijn de Hemel
Geloof, graancirkels en hoofdstuk 17
– Christelijke verlichting

Chat openen
1
Schrijf hier je bericht of vraag
Hallo, wat kan ik voor je doen?