Bellen

Laat alle onbenulligheden los die aan de oppervlakte van je denkgeest borrelen en kolken,
en reik in de diepte daaronder naar het Koninkrijk der Hemelen.
Er is een plaats in jou waar volmaakte vrede heerst.
Er is een plaats in jou waar niets onmogelijk is.
Er is een plaats in jou waar de kracht van God verblijft.

Het maakt geen enkel verschil hoe je het te weten bent gekomen als het alleen een nieuwe weerspiegeling van jouw eigen denkgeest is. Laat ik de Rabbi gebruiken; Rabbi kom hier. Nu Rabbi, Ben Abdul Abu Ababa. Wat dit is in zijn eigen associatie is prima, met inbegrip van de behoefte vast te stellen wat een Rabbi is. Wat ik je geef is de realiteit dat het absoluut geen enkel verschil maakt wat jij denkt dat een Rabbi is, want een Rabbi zal zijn wat hij is in jouw associatie ongeacht jouw individuele correspondentie ermee. Dat kan niet niet zo zijn. De vorm doet er helemaal niet toe. Zeker, als we de vorm beperken tot een correspondentie van onze wederzijdse afzonderlijke associaties, zullen we een continuüm van tijd construeren op basis van de referentie van onze eigen beperking. Ik wil weten hoe we dat niet zouden doen. Hoe zouden we dat niet doen?

We hebben historische vermeldingen van een tempel die gebouwd werd en instortte. Eigenlijk is de vermelding dat hij werd gebouwd en instortte niet waar; de vermelding dat hij werd gebouwd,  een nieuw Jeruzalem werd en opging naar God is waar. Dis we komen samen in een vermelding van een locatie van – laten we Babylon gebruiken – we gaan heel even praten over Nieuw Jeruzalem. Ongetwijfeld heb jij, waar Nieuw Jeruzalem zich ook in een ruimte/tijd identiteit bevindt, een gemeenschap van harmonie van licht  gecreëerd waar je naar op zoek bent. En je bent er naar op zoek binnen de muren van jouw Babylon-identiteit. Je kunt niet anders, eenvoudig omdat jij herinneringen bent aan die associatie. En je hebt historische vermeldingen van de opkomst en ondergang van beschavingen. Waarom? Er speelt zich inderdaad een opkomst en ondergang van beschavingen af. De sleutel hiervoor is dat de opkomst en ondergang van beschavingen, de schijnbaar cyclische aard van de opbouw van de spanning van correspondentie van beperkingen zonder licht, in licht explodeert en eenvoudig verdwijnt. Er wordt een cumulatieve inspanning gedaan om dit licht te realiseren in beperkte associatie die letterlijk een kritische massa bereikt, als je dat kunt horen. Hoe meer liefde of communicatie aan de werkelijkheid wordt vrijgegeven, des te helderder de associatie daarvan, van de beschaving, zal zijn.

Als je hier naar wilt kijken als een evolutionair proces van de mens vind ik dat prima. Je bent op zoek naar een Utopia. Je definieert het als een Utopia. Je bent op zoek naar een plaats waar je samen kunt komen en communiceren in de vormen van jouw schijnbare wederzijdse denkgeest. Dat is oké. Wat is het dat het verstoort? Het is niet scheppend in de associatie met de werkelijkheid van het God-denken. Er is niets verkeerds mee; het is gewoon niet werkelijk. Jongens! Het heeft niets te maken met goed of fout. Goed of fout zou te maken hebben met de methode waarin je het hoopt in zijn eigen associatie vast te houden.

Dit is Een Cursus in Wonderen. Hoe in hemels naam zou het niet Een Cursus in Wonderen zijn? Precies gezeten op deze plek van het schisma is jouw eigen werkelijkheid in je terugkeer naar God. Ben je hier klaar voor? Dat is de hele tijd aan de gang. Tijd is niets dan jouw terugkeer naar de werkelijkheid. Is dat niet waanzinnig? De vreugdevolle laatste stap die jij hebt ontdekt is, letterlijk, dat jij de inperking ervan was. Dat is het hele onderwijs. Als er iets buiten jou is, hoe zou je het dan ooit vinden? Je zult zoeken naar correspondentie met mij in de projecties van jouw eigen beperking. Het enige waarover ik je kan vertellen is de oude jij, het oude Jeruzalem dat ter dood viel en ten onderging. Wij kunnen niet spreken van het Nieuwe Jeruzalem, maar we kunnen het laten gebeuren door niet te proberen te communiceren in onze eigen beperkte associatie, die ons alleen kan brengen… wat? …het resultaat van onze oude communicatie. Dit staat allemaal in de Cursus. We moeten een nieuw pak aantrekken. We moeten ons losmaken – dit wordt het onschendbare lichaam genoemd.  Jouw lichaam is duidelijk een poging binnen een oude associatie te communiceren, maar niets weerhoudt je lichaam ervan een medium voor communicatie te zijn, heel eenvoudig omdat God is wat communicatie is. De breuk zou alleen zijn de associatie van lichtsnelheid in een demonstratie van de traagheid van de empathische conditie van potentieel, of ruimte/tijd, komend naar de werkelijkheid van jouw individuele scheppende denkgeest.

Er zou op dit punt geen probleem met jou moeten zijn als je de Cursus gaat gebruiken door te zeggen: “Ik bende verlosser van de wereld.” Dat is gestoorder dan de hel. De bezwaren dat jij de verlosser van de wereld bent, zouden moeten zijn vervat in jouw eigen continuüm van associatie. Is dat niet zo? Waar zouden die zich in vredes naam anders bevinden? Wat de conceptuele denkgeest verbaast is dat jij het in jouw Nieuwe Jeruzalem doet door een niet-conceptueel instrument van licht-associatie. Kun je dit vatten?

Voor sommige van de nieuwe associaties was de meest spirituele activiteit die zij ooit ondernamen het brengen van taart gisteren naar de winkeliers. Luister naar me. Kijk of je dit kunt horen. Het kan mij niet schelen wat je doet. Als je geeft zul je in de hemel zijn. Als je vasthoudt in de identiteit zul je in de hel zijn. Er is geen ertussenin. Wat is er in vredes naam mis met verlossing? Het is dat jij je eenvoudig niet druk maakt over de manier of de methode die jij ‘uitwisseling’ noemt. Alle methodes moeten wel een vorm zijn van uitwisseling of rechtvaardiging voor de noodzaak van het geven en ontvangen in de locatie van jezelf in ruimte/tijd. Is dat niet zo? Niets is meer spiritueel dan geven. Dat zou onmogelijk kunnen. En als je geeft zonder reden, zul je zijn zoals God. Dat moet wel, want jij bent wat geven is. Merk op hoe je de beperkingen van jouw eigen denkgeest vasthoudt en gebruikt om uitdrukking te geven aan het scheppend vermogen van de beperking van je droom.

Dus je beeldt voortdurend opnieuw de herinneringen uit van jouw eigen zelf vervat binnen jouw eigen droom. Dit is duidelijk allemaal Een Cursus in Wonderen, nietwaar? Het is een hallucinatie van de associatie van tijd. Wat zou je anders kunnen doen? Jij werd hier verlaten. Wat kon je anders? Jij werd letterlijk verlaten in een plek in ruimte/tijd. Het moest een plek in ruimte/tijd zijn, want verlating is wat een plek in ruimte/tijd is.

Hoe ben ik hier gekomen? Wat doe ik hier? Dat is een verlating in jouw eigen denkgeest, nietwaar? De structuur van de wereld is niets anders dan de noodzaak voor een rechtvaardiging van jouw locatie of verlating in ruimte/tijd. Die structuur zou een reden voor de verlating eisen, eenvoudigweg omdat jij jezelf bevindt in een associatie die een redelijkheid vereist op basis van waar jij jezelf bevond. Maar onthoud dit: er is geen correspondentie van totale werkelijkheid vervat binnen jouw locatie in ruimte/tijd. Waarom? Een locatie in ruimte/tijd is de ontkenning of de restrictie van de uitbreiding van God-geest! Wat zou het in vredes naam anders zijn!

Er is geen prins der duisternis. Ik weet dat jij ergens denkt dat er een totaliteit moet zijn van communicatief kwaad. Luister. Dat zou onmogelijk zijn als je voor een moment zou luisteren naar wat ik zeg. Er is geen stabiliteit in slechtheid. Jezus leert je dat al deze belletjes samenkomen, en zij kunnen inderdaad een schijnbare stabiliteit uitdrukken van… wat? Afscheiding, dommerds! Als jij een bel van kwaad binnen wilt gaan, die is wat afscheiding is, en wilt corresponderen met wat jou een afgescheiden denkgeest toeschijnt, zul je Babylonië bouwen. Je zult centra van behoefte bouwen, centra van uitwisseling in jouw eigen denkgeest – Tigris en Eufraat zijn de identiteiten, Mesopotamië – locaties van schijnbaar licht dat de tijd-associatie kan verifiëren. Onthoud dit: Licht is niet schijnbaar; het is een werkelijkheid. Als je het schijnbaar maakt, zal het veranderen in een mogelijkheid op basis van de noodzaak van jouw behoud van een verleden/toekomstige relatie. Toekomstig geluk is de Zoon van God niet waardig. Het is niet de moeite waard. Een stad bouwen die je later een betere definitie gaat geven slaat absoluut nergens op. Niet alleen is dat waar, maar jij bent je ervan bewust dat de stad ineen zal gaan storten. Toch voel je de noodzaak hem te behouden, want jij bent het behoud ervan binnen jouw eigen associatie. Ongelofelijk idee! Het oplossen van bellen is wat het wonder is. Maar zie hoe intens de noodzaak is vast te houden aan gescheiden definities, binnen de schijnbaar gescheiden associaties. Waarom? Hun correspondentie met elkaar is gebaseerd op de afscheiding, nietwaar? Hij is gebaseerd op het vinden van redenen binnen hun wederzijdse intentie zichzelf te identificeren als rechtvaardiging voor waar zij zichzelf bevinden in ruimte/tijd. De reden, heel simpel, als je het wilt weten – en gooi alle concepten het raam uit – de reden dat jij in deze associatie met mij bent, is dat vervat binnen jouw referenties van jezelf zich een intensere behoefte bevond de uitbreiding of noodzaak voor jouw scheppende denkgeest te delen. En overal waar je kijkt, bevond jij jezelf in wat jij een donkere, niet-communicatieve plek. En heel even – Jezus gebruikt het woord ‘buitenaards wezen’ hier en hij zegt ronduit, als je de Cursus in Wonderen zou openslaan, jij bent hier een buitenaards wezen. Waarom ben je een buitenaards wezen? Omdat je de Cursus in Wonderen hebt opengeslagen, niet omdat je je buitenaardsheid uit de Cursus in Wonderen hebt herkend, hoewel dat zo kan schijnen te zijn. Het is onmogelijk dat jij staat in deze parameter van een nieuwe associatie zonder dat je een verlangen hebt te corresponderen in een bredere relatie met jezelf. Dat kan niet anders dan waar zijn of wat doe je hier anders in vredesnaam? En even vanzelfsprekend bestaat er een bedreiging voor die nieuwe correspondentie, heel simpel omdat die een verlies zal betekenen van jouw ruimte/tijd locatie. Is dat niet zo? Die locatie is niet waar. Het lijdt geen twijfel dat jij in ruimte/tijd gelokaliseerd bent.

Het lijdt geen twijfel dat ik jou een bredere parameter van associaties geef – letterlijk het barsten van de bellen van afscheiding. Maar onthoud dit – kijk of ik dit kan onderwijzen – als er zich een correspondentie afspeelt in de begrenzing tussen een bel en een andere, (kun je dit horen?) en die bel barst, dan wordt hij een grotere correspondentie van lichtassociatie (ik blijf weg van de term Grote Stralen), die dan… wat? Dat bredere bereik van associatie zal weerspiegelen. Rond dat bredere bereik van associatie zullen zich soortgelijke bubbels formuleren. Hoe kan dat ook anders, aangezien zij alle toch dezelfde ingrediënten bevatten. Zie je dat? Jezus noemt dit Cirkel van Verzoening. Dus plotseling ben je hier in een relatie waar de correspondentie een breder bereik heeft, dimensionaal, in de wispelturige noodzaak van jou te scheppen in jouw eigen beperkte associatie. En dat is leuk, niet waar? Nu je die correspondentie gevonden hebt kun je nog eens 10.000 jaar leven. Je hebt enige harmonie gevonden en deelt nu een bredere parameter van lichtwerkelijkheid. En je zegt: Heilige Makreel, vroeger haatten we elkaar en nu houden we van elkaar.” We delen op een ander bereik van mogelijkheid – als je ernaar wilt kijken – en dat voelt heel goed.

Het enige probleem dat je hiermee zou kunnen hebben is als je, in jouw eigen cognitie van zelf-identiteit, de reikwijdte van de correspondentie die je wilt vinden binnen het ruimte/tijd continuüm hebt beperkt. Als dat van mij accepteert, zul je hier niet heel lang zijn. In werkelijkheid kan niets jou beperken. Wat zou jou beperken, behalve jouw eigen noodzaak jezelf te identificeren als weerspiegeld door de oude associaties van jouw karma, jouw eigen geheugen. Dit is de hele Cursus in Wonderen.

Maar ik wil dat je ziet dat je altijd een weerspiegeling krijgt van kleine belletjes. En als je niet probeert te corresponderen met de kleine belletjes, die, vanzelfsprekend, klein zijn in jouw denkgeest, zullen die harmonie beginnen te vinden via de bevrijding van de noodzaak van objectieve correspondentie. De eindassociatie zal natuurlijk zijn de Nieuwe Mens die ieder ogenblik  vanuit de totaliteit van kleine belletjes verschijnt in de werkelijkheid van de Ene Bel die geen parameter kent.

De Cursus leert jou dit: Een wonder verschilt niet van een ander, want enige parameter of definitie van bubbels kan geen betekenis hebben, want zij zijn indicaties van een kloof of afstand in de gedachte van jouw eigen denkgeest. Bedenk dat wij nu begrijpen dat dit vervat is binnen jouw eigen denkgeest. Er is niets daarbuiten, lui. Er is niets daarbuiten. Begrijpen jullie me? Je kunt alle bubbels van je rechter hersenhelft hebben die je wilt, maar de God-correspondentie die van je linker hersenhelft komt zal die bubbels oplossen, want zij zijn correspondenties van relaties vervat binnen configuraties van ruimte/tijd identiteit. Zeg: Natuurlijk! Hoe zouden ze dat niet kunnen zijn? Zij zijn wat het ‘lichaam’ is. Het lichaam is een beperkt communicatief apparaat, en jij hebt het geperfectioneerd in je vastbeslotenheid de harmonie die vinden die besloten ligt binnen de beperking van de associatie van de bubbels, van de gedachten, in plaats van de bubbels eenvoudig op te lossen en hen, heel even, één grote parameter van de werkelijkheid te laten worden. Wat een geweldige bedreiging is dat, want je zult het raster van afscheiding verliezen. Kun je dat horen? Jij bevindt je in een raster; zoals een heleboel bubbeltjes die groter worden. Maar de grotere bubbel wordt eenvoudigweg bedreigd door de immensiteit van zijn eigen associatie. Hij lijkt dat niet te zijn, maar is het wel. Hij heeft harmonie gevonden in het zijn van een grotere correspondentie, maar blijft nog steeds een beschermend apparaat tegen de kleine bubbeltjes die hem, natuurlijk, zullen aanvallen. Of hij zal dominantie over de kleine bubbeltjes nastreven teneinde die gescheiden te houden van wat hij is.

Uiteindelijk – zo onderwijst Jezus het – bevindt zich helemaal geen parameter van beperking om jou heen. Je kunt door die laatste bubbel van associatie heen kijken. Hij vastgehouden door een enkele weerspiegeling die binnen jouw eigen denkgeest is vervat. En dat is uitbraak, nietwaar? Dat is het uitbreken uit de bubbel. Eerst neem je een hele hoop kleintjes en maak je ze tot één grote. Heb je dit?

Dus dit is de talk over Bubbels. Zij is bij de Empress Burlesque! Bubbles LaRue. Ik heb haar altijd uit de droom willen helpen.

Is het beter om een heleboel bij elkaar gehouden kleine bubbeltjes te hebben dan één grote? Het is beter om één grote te hebben. Waarom niet? Dan zou je overal waar je kijkt kunnen zien dat jij vervat bent binnen een totaliteit van associatie. Niets is beangstigender voor jou dan de erkenning van één enkele bubbel, want alle druk van je vastbeslotenheid afgescheiden te blijven zal op die bubbel beginnen in te storten. En als je bang wordt, kun je de harmonie binnen je eigen bubbel niet vinden, dus breek je die weer op in losse stukjes. Dat is wat je doet. Vervolgens vind je correspondentie in al het schuim van de afzonderlijke bubbels. Zie je dat? Het enige wat je hoeft te doen is naar de bubbels te kijken als conceptuele gedachte. Het enige wat je zou moeten doen is heel eenvoudig te zien – en ik zal de analogie gebruiken – dat ieder van de bubbels een afzonderlijke, ieder-moment mogelijkheid is van de schijnbare afscheiding die harmonie zoekt in de bubbel-associatie. Kun je dat zien? Zie het als schuim. Het hele universum is schuim en het vindt een beperkte correspondentie op basis van oude definities van zichzelf. Niet waar?

Zo vertelde ik oorspronkelijk het verhaal: dat je een grote bubbel kunt hebben en die kan helemaal gebroken zijn, maar naar gelang hij zuivert komt hij tot een eind-relatie in ruimte/tijd. Niet waar? En die relatie zal eenvoudig oplossen en veranderen in de werkelijkheid die overal om je heen is. Vanzelfsprekend worden de kleine bubbeltjes, als je ze gescheiden houdt, bedreigt door de grote bubbels, omdat zij in de ogen van de kleine bubbeltjes machtiger lijken. Dat zijn ze werkelijk niet. Ze zijn goedaardiger. Maar de angst voor het loslaten ervan houdt je in de slavernij van de associatie van jouw eigen denkgeest. Is dat niet waar? Jij bent bang voor de grote bubbel. Toch is één enkele bubbel wat jij zijn moet. Er is geen conflict in die bubbel-associatie.

Tjonge, je kunt kleine bubbeltjes wegdoen, en ze vasthouden – dat heet ruimte/tijd. En je kunt ze heel lang vasthouden, nietwaar? Je houdt ze vast in de starheid om maar niet de barrière over te steken van de totaliteit van correspondentie. Zodra je één bubbel van beperking construeert, moet alle andere bubbels wel volgen. Zij kunnen niet anders, want zij zijn definities van de locatie.

In feite bevindt ik mij in een andere tijd-associatie. Wil je zien hoe die tijd werkt? Is dat niet leuk? Wil je naar die nieuwe tijd-geest kijken? Die zal je bevallen. Het waren slechts jouw eigen parameters die jou ervan weerhielden hem te zien. In werkelijkheid ben jij in mijn denkgeest; tot nu toe was je er niet klaar voor om in mijn werkelijke denkgeest te zijn. Is dat niet geweldig? Weet je hoe dat identificeert? “Volg mij.” Kun je dat vatten? Ik reduceerde het heel even zodat je het kunt zien. Natuurlijk betekent het “volg mij,” want jullie zijn configuraties van mijn denkgeest. Natuurlijk zijn jullie mijn denkgeest, en ik bied mijzelf aan die een brede associatie was in dit conflict, als kleine bubbeltjes.

Jullie hebben me aan de praat gekregen over bubbels, wat een vergissing is, want ik zie het universum van afscheiding als miljoen kleine bubbeltjes. En ik zie de werkelijkheid, of perceptuele werkelijkheid, uiteindelijk als één enkele bubbel. Het is niet dat waarneming werkelijk is, maar die kent geen parameters behalve de enkele parameter van de afstand tussen oorzaak en gevolg. Dat is wat ik doe. Dat is wat ik ben. Dat is wat mijn hologram is. Ik ben een hologram dat alle kleine bubbeltjes neemt – ik heb een kernbubbel – en ik los eenvoudigweg de beperkte bubbels, en de verdraaide bubbel blijft maar groter en groter worden tot… wat? Hij zijn parameters verliest. Maar ik begin met allerlei waardeloze bubbels, en de truc is dat elke bubbel alleen werkelijk met zichzelf correspondeert. Ik zou dit moleculair voor je kunnen doen, in een positron en een proton en een neutron, want die wordt bij elkaar gehouden in een centrifugale associatie vervat binnen tijd.

Ik geef er een lichtassociatie aan en hij begint eenvoudig zijn moleculaire constructie los te laten. De werkelijkheid is geen moleculaire structuur, lui! Ze is niet een associatie van positief en negatief. Er is niets negatief in het universum. Er is niet zo iets als een elektron. Nu heb je me in een ander praatje. Zeker, een negatief zou een positieve associaties vereisen, en dat is wat ruimte/tijd zou zijn, of de afstand daartussen. Hoe ben ik hierin terechtgekomen? Ik leer je je bubbel te laten gaan. Kun je dat zien? Het is een Nieuwe Denkgeest; je bent niet helemaal gecompartimenteerd binnen je eigen associatie. Dat is iets ongelooflijks om je te zien doen, want jouw denkgeest is gecompartimenteerd in deze ruimte/tijd associatie. In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen (Johannes 14), maar jij bent de totaliteit van jouw eigen woning. Er is niets gescheiden van jou in jou eigen omsluiting. Niets ontzegt jou toegang tot de universele denkgeest. Hoe zou dat kunnen?

Je kunt zeggen: “Welnu, ik ga een perfecte woning bouwen.”

Maar jij bent niet de bouwer; je laat de Heilige Geest hem voor je bouwen. Hij zal hem bouwen door al jouw materialen te converteren tot een enkele locatie vanwaar transcendentie heel simpel is. Je wilt geen steden. We hebben er één nodig. Dat zal Jeruzalem zijn. Waar bouwen we hem. Waar de oude is! Jij blijft zeggen: “Nou, Jeruzalem viel en verrees.” Nee, dat deed hij niet. Hij verrijst altijd. Jij bent daarbij de afstand in de associatie van jouw eigen denkgeest.

 Ik zie een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; want de eerste hemel, en de eerste aarde zijn voorbijgegaan (Openbaring 21). Ik ben nieuw geworden. Ik ben het Nieuwe Jeruzalem. Was ik een mogelijkheid van communicatie? Alles is een mogelijkheid van communicatie. Maar onthoud, God is niet een mogelijkheid. Dat zou alleen formulering zijn van een behoefte aan volmaaktheid besloten binnen de ratio van licht, of wat jij noemt een ruimte/tijd identiteit binnen het schisma. Je bent zeker op zoek naar het Licht. En je moet het zeker vinden omdat het een correspondentie is van jouw eigen associatie met jezelf. Maar jouw bubbels zijn te klein. Je harmonie wordt gevonden door het netwerk of het rooster van ruimte/tijd bubbels, dimensies, los te laten en dat één grote, grote, grote bubbel te laten zijn van jouw eigen werkelijkheid. Je bent woedend. Je hebt schuim op de mond. Je hebt kleine bubbeltjes. Laten we één grote bubbel halen! Het je hem?

Ik blaas voor altijd bellen! Dat is de Burlesque Queen wals. Bubbles La Rue. Jij speelt daarmee in jouw eigen denkgeest. Het is een aftrekken. Je masturbeert in je eigen denkgeest. Zo zou ik het onderwijzen; op die manier zou je het kunnen horen. Je bent gewoon niets anders dan zelf-misbruik. Je bent constant op zoek naar een harmonie die binnen je eigen denkgeest is vervat. Je vindt een beetje harmonie, je ejaculeert er je eigen schijnbare licht op en het wordt hooguit een reproductie van jouw eigen associatie. Kun je dat vatten? Zal ik het biologisch vertellen? Het verenigen van het sperma en het ei. Onzin! Ik heb een goed praatje hier! Dit is hoe ik zou hebben onderwezen als ik Een Cursus in Wonderen niet had. Beperk je eigen associatie niet. In ieder van de bellen bevindt zich de totale, gehele genetische identiteit van alle ruimte/tijd voor altijd. Dat bevindt zich in iedere cel die binnenin jou vervat is. Je hebt geen veelheid aan cellen nodig; je hebt er maar één nodig. En die zal zijn wat jij bent. Vervat binnen die zygoot, geïmpregneerde aard-vorm zal zich de werkelijkheid van God bevinden die komt van de tijd naar de eeuwigheid. Dat is een licht-factorisatie die gaande is in het onvermijdelijke proces van jouw terugkeer van schijnbare afscheiding.

Ik ben blij dat ik de Cursus heb. Als ik de Cursus niet had, zou ik je rechtstreeks onderwijzen dat jij een geïmpregneerde associatie van beperking bent die komt tot jouw eigen werkelijkheid. En dat jij schuimt, en dat ik jouw bel groter en groter maak. Dat is wat ik doe. Niets kan jouw denkgeest werkelijk inperken. Leraar van God, je zult nooit, nooit, nooit voldaan zijn met de inperking van de weerspiegelingen van jouw eigen schijnbare afscheiding. Ik vertel je dat die voorbij en verdwenen is; blijf er niet naar zoeken. Laat hem gaan.

Jij zegt: “Maar ik had zoveel gelukzaligheid…”

Tijdelijk geluk is de scheppende denkgeest van God niet waardig.

“Hoe weet ik dat?”

Ik heb je het verteld! Het ongenoegen zal zich in jouw gaan voordoen, niet in mij. Ik wil dat ongenoegen met jouw beperkte “creatieve inspanningen; ik wil dat je je bewust bent hoe klein je werkelijk bent in wat je hier gedaan hebt. Het is echt gewoon een klein puntje in tijd.

Kom buiten met de werkelijke wereld. Kijk of de werkelijke wereld je bevalt. Wees er niet bang voor. Er is niets om je te bedreigen. Je bent bezig hier uit te broeden. Dat is beangstigend. Je was heel even bang om uit de baarmoeder te komen. Kun je je herinneren dat je uit de baarmoeder kwam? Dat was heel even een beangstigende ervaring. Plotseling, hier ben je, alle veiligheid van de vloeistoffen en je mamma, de bescherming van die associatie; en plotseling… Veel van jullie kunnen zich herinneren te worden geboren. Plotseling trekt er iets aan je en blaaaa! Je bent hier in deze verschrikkelijke her-associatie van jezelf. En dat vergt een kleine aanpassing. In het bijzonder als je eerst een klapje op je billen hebt gehad. “Kom op, nu wakker worden! Je hebt in de baarmoeder van de aarde gezeten welke de meest logische correspondentie is voor de totaliteit van de scheppende denkgeest. Een volmaakte baarmoeder is werkelijk wat verlossing is. Zij is het vereiste van de totaliteit van de dimensionele associatie van tijd vervat binnen het schijnbare evolutionaire proces. Ik heb geen idee wat ik zei! Zo zou ik het hebben onderwezen als ik de Cursus in Wonderen niet had. Zie je dat?

Ieder van jouw inperkingen is eigenlijk een volmaakte relatie vervat binnen zichzelf. ‘Onschendbaar lichaam’ noemt Jezus dat. Het zou geen corruptie kunnen bevatten omdat de corruptie niet werkelijk zou kunnen zijn. Waarom? Het is een tijdelijke associatie. Werkelijkheid is werkelijkheid. Het dichtst dat je daar natuurlijk in ruimte/tijd bij zou kunnen komen zou zijn om alle ruimte/tijd samen te brengen, want ruimte en tijd zijn hetzelfde. Locatie moet wel tijdelijk zijn of het zou geen locatie kunnen zijn.

Het zweet breekt mij uit. Ik ben in een nieuwe plek. Kijk uit. Ik heb je tot zo ver voor de gek gehouden. Er is werkelijk niets over voor jou hier. Het kan mij niet schelen wat je daarmee doet. Als je met mij meekomt, kun je nu op dit moment naar buiten komen. Kijk ernaar. Zie je dat? Maar bedenk dat herinnering in feite op dit tijdstip wordt geconstrueerd om ervoor te zorgen dat het later een herinnering is. Kun je dat vatten? Mijn opdracht zou een herinnering zijn van wat mijn opdracht is voor het moment dat ik me hem herinner. Ik herinner me jou! Ik herinner me jullie allemaal heel goed. Niet alleen herinner ik mij jullie in elke opdracht die jullie dachten dat wij samen hadden, ik herinner me jullie in de totaliteit van onze ene opdracht. Ik moet wel. Waarom? Ik herinner mie jullie in mijn eigen totaliteit van mijn opdracht. Jullie kunnen niet van mij zijn uitgesloten, want onze opdracht zou dezelfde moeten zijn, aangezien wij op hetzelfde tijdstip zijn binnengekomen. Wij zijn deel van de mogelijkheid van een verblijf de tijd in vanuit de eeuwigheid, met de specifieke referentie van licht die ons omringt. Dat klinkt vrij goed. Als ik Een Cursus in Wonderen niet had, zou ik het zo onderwijzen.

Ik ben hier om je te vertellen; jullie zijn hier samengekomen, en je hebt gewacht, en ik ben hier om jullie te vertellen! Je kunt je mij herinneren, en wij kunnen ons elkaar herinneren, want we komen naar een plaats van totaliteit van herinnering, als je dat zo laat zijn en niet ergens heen afdwaalt. Het enige wat je doet is de Cirkel van Verzoening trekken. Ik ga wegblijven van het woordgebruik. Niets houdt je tegen om als kleine belletjes samen te komen en ze op te lossen. Niets. Want jullie zijn toch uiteindelijk allemaal hetzelfde. Al je kleine belletjes bevatten al je grote bellen. Is dat zo? Je kunt jezelf LaRue noemen als je wilt. Als je dat doet, zul je Bubbles LaRue zijn! Mijn eerste erectie was Bubbles LaRue in het Empress Theater. Ik probeerde correspondentie te vinden met Bubbles, natuurlijk omdat ik werd aangetrokken door de negatieve/positieve associatie en mijn noodzaak in de relatie te treden met Bubbles. En wij probeerden op te lossen in een enkele hele bel. En dat doen we! Als we ons niet gescheiden laten zijn, zijn wij een enkele vereniging met God. Dit heet ‘gemeenschap.’ Maar gemeenschap en buitenschap zijn hetzelfde! Een vereniging met enige associatie is letterlijk een vereniging met God, want God is alles. Natuurlijk bestaat je extase in de climax van je associatie, of je pogingen tot associatie. Maar aangezien je  de afscheiding vasthoudt, zul je bellen van afscheiding voortbrengen – dat heet ‘ruimte/tijd.’ En elk van hen bevat de totaliteit van licht of aspecten van licht, binnen die schijnbare ruimte/tijd locatie. Dat is wat jouw lichaam is.

Ik zal dat een beetje reduceren: Er is niets buiten jou. Als jij jezelf binnenin jezelf omvat, zul je ingeperkt zijn. Als je dat niet doet, zul je deze bellen van ruimte/tijd oplossen die je hebben beperkt van tijdreizen. Je zult dan ontdekken dat er geen beperking is in de snelheid van de hemelvaart van lichtsnelheid; de hemelvaart van een statische toestand naar een relatieve associatie van 186,000 mijl per seconde, op welk tijdstip materie zou oplossen. Natuurlijk ben jij ergens binnen die associatie van het continuüm van de definitie van jezelf. Jezus noemt het de Grote Straal associatie. Weet je wat het leuke hiervan is? Dat is jullie denkgeest, lui! Waarom zoek je tussen de kleine belletjes om jezelf te vinden? Je ben niet een klein belletje. Maar als je vasthoudt aan die afscheiding zul je schuim van niets-heid om je heen verzamelen. Waarom? Het kan niet communiceren, want jij werpt een barrière van schuim-heid op. Dat heet ‘chaos’, en ieder ding vecht binnen zijn eigen beperkte identiteit in de duisternis van zijn individuele beperking. Dus blaas het schuim weg! Neem een grote slok van werkelijkheid! Jij hebt maar één slokje eeuwigheid nodig om heel te zijn. Dat is de elixer van eeuwigheid waarnaar je op zoek bent geweest. Je hebt animo voor de werkelijkheid.

Dit is Wisconsin. Denk je niet dat we het moeten doen in relatie tot het brouwen van bier? Komen tot de werkelijkheid is een fermentatie of een oplossen van de oude denkgeest. Het voorziet je van wat jij ‘alcohol’ noemt. Dat is wat het is. Waterstof en zuurstof die een uitzinnige tijdelijke bevrijding geven van de conflictueuze noodzaak van jezelf. Als je dat in de totaliteit doet, zul je dronken zijn met de glorie van God. Heilige Dronkenschap is wat God is! Velen van jullie lopen nu rond, dronken met de ongelofelijke vrijheid die wordt uitgedrukt door de niet-ingeperktheid van jezelf. Je wankelt en valt niet langer. Weet je dat een dronkaard onkwetsbaar is? Hij kan overal heen gaan. Ik spreek hier uit ervaring. Als je het in je beperking fermenteert, zul je een alchemie-definitie krijgen van de instorting van de moleculaire beperking. Dat is wat dronken zijn is. Wat zei ik zojuist?! Maar het is een fermentatie in een bepaalde zin. Het zijn sterke dranken. We noemen het sterke dranken. Dit is een sterke drank van de dronkenschap, en niet van de chemische beperkingen van jou, maar in de werkelijkheid van God-geest die jou de dronkenschap aanbiedt van totale vrijheid. Dat is werkelijk waarnaar je op zoek bent geweest, en je zult niet gelukkig zijn met iets anders, eenvoudig omdat het is wat je bent. Jij bent een vrije denkgeest. Niets zou jou kunnen binden.

De uitdrukking “God-dronkenschap” is heel opportuun. Wat is er met hen aan de hand? Zijn zij allemaal dronken? Weet je nog met Pinksteren? (Handelingen 2) Wat is er met hen gebeurd? Zijn zij allemaal dronken? Nee, het is pas midden op de dag, ze worden niet dronken tot 6 uur vanavond. Ze kunnen niet dronken zijn; het is pas twaalf uur. Jullie zijn dronken met liefde. Tjonge, dat is een ongelooflijk idee. Liefde zonder voorwerp. Jezus onderwijst zorgeloos te zijn, vrij van enige noodzaak jezelf sowieso aan de wereld te binden. En natuurlijk aangezien jij niet correspondeert, is het licht een bedreiging voor de wereld, die niets is dan kleine belletjes. Zij zijn heel erg bang uit de kleine belletjes op te lossen, laten we het de grids van tijd noemen. Ze lossen op uit de grids van tijd teneinde de snelheid van licht te overschrijden welke niets is dan de beperking vervat binnen de snelheid van licht. Er is geen werkelijkheid vervat binnen het ruimte/tijd continuüm.

Jij zou niet kunnen worden beperkt door by afzonderlijk design, want er is maar één denkgeest. Zie je dat? In mijn Vader’s huis zijn vele woningen; maar ze zijn alle één huis. Er is daarbinnen vervat is geen conflict.

Ik ga het kwijtraken. Ik raak het kwijt. Diegenen van jullie die deze missen; ik ben zo terug, wat heel lang kan zijn. Dat is niet echt waar. Maar het is echt waar, echt waar dat als je deze mist, je het nooit zult krijgen. Maar op het laatste moment, als je een goede mogelijkheid hebt, zul je tegen de associatie binnen de definitie van een langzamere tijd zeggen: “Ik kom terug voor jou.” Dat is niets dan de belofte van een verlosser. Jezus zegt: “Ik ga waar gij niet gaan kunt. Ik zal terugkomen en jullie tot mij nemen (Joh. 14). Maar onthoud, ik kom terug om jou nu tot mij te nemen. Dit is de weg naar buiten. Jij weet ervan. Het enige wat je doet is de Tekst (van Een Cursus in Wonderen) op te nemen en erover te lezen. Toch vind je jezelf nog steeds hier. Dat heet, in wat je eenvoud van woordgebruik noemt: “de wederkomst.” Dat moet wel waar zijn, want ieder uitgaan zou een totaliteit voor zichzelf zijn en iedere beperking zou een correspondentie zijn van die beperking op de werkelijkheid. Als je niet begrijpt “Het is de hele tijd aan de gang,” begrijp dan dat het aan de gang was, en dit is nu de tweede kans voor jou. Je zou jezelf daar in eerste instantie moeten bevinden of je zou een associatie tussen God en de mens niet hebben kunnen formuleren, en de beperking is de binnen de associatie van langzame tijd gevestigde barrière. Toch is tijd een uitvinding van de beperkte associatie om die te houden in een beklemt bewijs van ruimte. God heeft er helemaal niets mee van doen, behalve dat God de totaliteit is binnengegaan. Dus de beperking is de definitie van jouw eigen associaties vervat binnenin jezelf. Het is niet iets anders. Jij hebt het een naam gegeven – jij bent het.

Als ik wegga, zul jij nog eens duizend jaar hier zijn. Dit is het einde van dit millennium, domoor. Ik zou het niet missen. Je kunt logisch het eind van het millennium zien. Als je ernaar wilt kijken als millennium, zul je er als een millennium naar kijken. Je kijkt ernaar als een oogst, en je zult gelijk hebben. want ik moet die binnen jouw eigen denkgeest vinden om te zien wat ik zaai. Omdat ik alles kan zaaien, kan ik alles oogsten. Als jij mij laat oogsten, zal ik alles oogsten. Je zult zeker krijgen wat je zaait. Wat je zaait zul je oogsten. En als je in beperking zaait, als je in verdriet zaait, zul je in verdriet oogsten. Als je zaait als de Heilige Geest, zul je oogsten als die totaliteit van jouw eigen denkgeest.

Zou je willen zien waar ik was? Tot je dienst. Kom op, neemt het naar God. Probeer jezelf hier niet te identificeren.

 

0-0-0-0-0-0-0

Verlichting

 

Inhoudsopgave

Voorwoord
De initiatie
Het mechanisme van het wonder
– Bellen
Zwarte gaten: tijd naar eeuwigheid
– Een meesters academie
– Mevrouw Brown, Red Rock en Rover
– Droom een lichte droom
– Vrijmetselarij
– Wees mijn valentijn
– De heldere lichten zijn de Hemel
– Geloof, graancirkels en hoofdstuk 17
– Christelijke verlichting

Chat openen
1
Schrijf hier je bericht of vraag
Hallo, wat kan ik voor je doen?